سیاست زدگی عمومی در ایران به حدی بالاست که همه چیز بنوعی به بحث سیاست مرتبط بوده و متاثر از آن می گردد. علاوه بر آن، عموم مردم از صدر تا ذیل جامعه، بنوعی خود را متخصص در مباحث سیاسی دانسته و از منظر خود و عموما بر اساس شنیده ها ، شایعات و ایدئولوژی پمپاژ شده توسط رسانه ها و برخی دستگاه های خاص، درباره سیاست صحبت نموده و حرف و نظر خود را هم درست پنداری می کنند. انتظار عمومی بر آن است که بعد از توافق ایران آمریکا، شاهد رونق اقتصادی در کشور و سیاست درهای باز تجاری باشیم. این برداشت ناپخته بحدی غلیظ است که جتی جناحی از جناح های سیاسی کشور، اقدام به ارسال فرصت های سرمایه گذاری 2000 میلیارد دلاری کرده است. غافل از اینکه ، ایران توسعه یافته نه بدرد آمریکا می خورد و نه بدرد چین و روسیه. تنها گزینه مورد توافق سه ابرقدرت جهانی، تداوم حیات ایرانی درگیر در روزمره است. لذا مسئولیت متخصصان کشور در چنین شرایطی بسیار ظرفیت و حساس بوده تا سکان داری کارشناسی-مدیریتی کشور در چنین وضعیتی را عهده داری کنند. یادمان نرود که بیگانه همیشه بیگانه است و در بهترین شرایط، به دنبال تامین منافع خود می باشد.