شایعه سازی غیرعامدانه را می توان نوعی مکانیزم ذهنی-رفتاری ناخودآگاه با کارکرد دفاعی و حفاظت کننده از سامانه روانی در فرد متصور شد که بواسطه چند عامل نظیر محدودیت اطلاعات،حالات روحی-روانی-عاطفی و توان پردازش ذهنی شهروندان ، قابل تشدید یا کاهش است. از طرف دیگر باید بین مکانیزم ها و فرآیندهای منجر به شایعه سازی غیرعامدانه با انتشار عامدانه اخبار جعلی در شرایط بحران ، تفاوت قائل گردید. بنظر می رسد با توجه به شرایط کشورمان ، تاکیداتی چون ارتقا آزادی عمل رسانه ها و افزایش سطح دسترسی آنها ، آمادگی برای بیان روایت دست اول ، ارتقا نظارت بر صداسیما و وارد کردن الزام قانونی بر این سازمان برای استاندارد کردن رفتار اطلاع رسانی خود و کم رنگ سازی سایه سیاسی-امنیتی در انعکاس اخبار، تقویت کارگروه اطلاع رسانی دولت و اصلاح روند های انتخاب اعضای کارگروه و فاصله گیری از نگاه صرفا سیاسی-گعده پایه ، تدوین پروتکل اطلاع رسانی در شرایط بحران،سطح بندی اطلاع رسانی در بحران با تاکید بر سه سطح بیان رخداده ها و ارایه تحلیل ها و آگاه سازی و تشریح انتظارات رفتاری از شهروندان، ارتقا سواد رسانه ای و دیگر موارد مرتبط، می تواند در کاهش پدیده مذموم شایعه سازی غیرعامدانه ، موثر باشد.