بعد از جنگ 12 روزه تحمیلی و حملات اسرائیل به شهرهای خاص و پایتخت، خلا پناهگاه سازی و کم توجهی مدیریت شهری به این مهم ، مورد توجه قرار گرفت. موضوعی که نه پدافند غیرعامل درخصوص آن تاکیدات اولویتی داشت و نه در برنامه های اولویت دار شهرداری تهران بود. شهرداری که( منظور زاکانی است) با کمترین تخصص ها شهردار شد و امورات را بر اساس گعده محوری ، ارتباطات، سلیقه گرایی ، سیاسی بازی و غیره جلو جلو برد. ماه مبارک رمضان بجای اطعام روزه داران در شوش و مولوی و سایر نقاط خاص شهر، در بلوار کشاورز افطارخانه می زند و با وجود حجم بالای اعتراضات ، اقدام به تاسیس مساجد در بوستان های تهران می کند. همین آقای توصیه کننده به نیاز تهران به پناهگاه( منظور مهدی خان چمران با سنی قابل تامل)، توصیه به استفاده از ایستگاه های مترو می کند و گند کار در می آید که ایستگاه ها برای این کار مناسب نیستند( جز چند ایستگاه خاص) . همین آقای رئیس شورای شهر از حرکت مسجدسازی در بوستان ها بعنوان یک اولویت حمایت می کند و امروز ، تاکید بر پناهگاه سازی دارد؟ دلمان برای کشورمانف شهرمان، دین مان و حجم برخی مسخره بازی ها ، بشدت می سوزد. تا کی باید اینگونه اندیشید و تصمیم گرفت و اجازه داد هر صلاحیت و سلیقه ای حاکم بر توسعه ایران اسلامی باشد؟ تا کی باید اجازه داد که صاحبان صلاحیت در محاق باشند و چهره های خاص در عرصه؟

جنگ ایران و اسرائیل را نباید صرفا با رویکرد نظامی مورد توجه قرار داد. این جنگ، میدانی برای بررسی و تحلیل قدرت نظامی و راهبردهای جنگی، صحنه ای برای آزمون های دیپلماتیک و روابط بین الملل ، آوردگاهی برای آزمون حمایت ها و مشارکت های مردمی، حوزه ای برای سنجش توانمندی ها و غفلت های امنیتی و غیره بوده است. جنگ ۱۲روزه ایران و اسرائیل، یکی از مهم‌ترین رخدادهای امنیتی و راهبردی تاریخ معاصر کشور است که با وجود هزینه‌‌ها و آسیب‌‌های فراوان، حاوی درس‌‌هایی عمیق و راهبردی است. این جنگ، به‌‌عنوان تجربه‌‌ای بزرگ، ظرفیت آن را دارد که با تحلیل درست و توجه به آموزه‌‌هایش، مسیر تکرار جنگ را مسدود و هم‌زمان بستر تقویت موفقیت‌‌ها و کاهش آسیب‌‌ها را فراهم کند.مناسبات راهبردی با قدرت‌‌هایی مانند روسیه و چین نیز در عمل منجر به تقویت موقعیت ایران در جنگ نشد. نهادهایی مانند شانگهای و بریکس نیز صرفا به صدور بیانیه‌‌های کلی بسنده کردند. در مقابل، نقش مثبت کشورهای عرب منطقه قابل‌توجه بود. کشورهایی چون عربستان، عمان، قطر، امارات، عراق و حتی مصر، در روند مذاکرات بین ایران و آمریکا و همچنین در تلاش برای آتش‌‌بس نقش فعال داشتند.این تجربه نشان می‌دهد که راهبرد سیاست خارجی ایران باید از تقابل‌‌گرایی و اتکا به قدرت‌‌های فرامنطقه‌‌ای فاصله بگیرد و بر توسعه روابط پایدار، موثر و اعتمادساز با کشورهای منطقه تمرکز کند.

در جریان حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به ایران، ۲۰ کودک و نوجوان بی‌دفاع، در خانه‌ها و خیابان‌های شهرشان، شهید شدند آنها نه سرباز بودند، نه سیاستمدار، نه دانشمند هسته‌ای، دانش‌آموزانی که رویاهای بسیاری برای فردای خود داشتند، رویاهایی که دیگر هرگز طلوع صبح را نخواهند دید.طاها بهروزی و علیسان جباری دو کودک تبریزی حتی یک‌ بار هم نتوانستند به مدرسه‌شان بروند. فقط در کلاس اول دبستان ثبت‌نام کرده بودند، آرزو داشتند تا کیف و دفتر بخرند هنوز با هیجان درباره اولین روز مدرسه سؤال می‌پرسیدند اما هیچ‌وقت به آن روز نرسیدند.مادر علیسان زنده ماند اما جان باختن کودکش را دید. علیسان ۷ ساله‌، مشغول بازی در کوچه بود که حمله شروع شد و از ناحیه سر مورد اصابت قرار گرفت.

سنت دیرینه رژیم صیهونیستی برای تداوم درگیری ها بعد از اولین دوره نبرد، ضرورت بازاحیای توان دفاعی-نظامی-هسته ای ایران در آینده ای نزدیک و بهانه جویی آمریکایی-اسرائیلی برای مقابله با این احیای سریع و در نهایت، عدم تفاهم های تاریخی و ریشه ای موجود بین ایران-آمریکا-اسرائیل، مسلما آتش جنگ را در روزهای آتی مجددا روشن خواهد ساخت. موضوعی که برای مقابله با آن ، نیازمند ارتقا آمادگی نظامی-امنیتی-اقتصادی هستیم.