سال های سال با نوعی نگاه یکجانبه نگر سلیقه گرای محفلی عموما امنیت پایه، قصد مدیریت بر امور مختلف را داشتیم و نتیجه همه فشارها، شد تحمیل سلیقه ها و کنار کشیدن صداها و بلدم بلدم های شروه گونه و رجزآلود. به بهانه های مختلف وارد سلب آزادی ها و فیلترکردن ها بدون توجیه و توضیح و ارشاد شدیم و با بهانه های واهی دهان پر کن ، منظور و مقصودمان را به کرسی نشاندیم و حالا شکایت از نفوذ و سلطه سایبری دشمن داریم؟ حتی نفهمیدیم که موضوع تامین امنیت الزاما امری مشارکتی بوده و نیازمند نظارت های پنهان حداکثری است. نکته جالب توجه داستان هم اینجا بود که سرنا را از دهان گشادش نواختیم. چه شد بحث موتور جستجوی کارامد ملی؟ چه شد ویندوز ایرانی؟ چرا بجای فیلتر کردن اینستاگرام، تلگرام فیلتر شد؟ چرا بجای رویکرد ایجابی تاسیس موارد مشابه، اقدام به استفاده از رویکردهای سلبی تخریب گرفیم؟ چرا الگوی ایجاد دو مسیریاب بلد و نشان در مقابل ویوز را توسعه ندادیم و در همه امور اینگونه عمل نکردیم؟ در همین رابطه فیروزآبادی دبیر سابق شورایعالی فضای مجازی درباره فیلترینگ گفت: قطعاً فیلترینگ منجر به گسترش استفاده از فیلترشکن‌های جاسوسی در شبکه می‌شود. در شرایط عادی، باید کمترین سطح فیلترینگ در ارتباط اینترنتی مردم با شبکه ملی وجود داشته باشد.