یک عضو خاندان رزاز هاشمی می‌گوید: ما هیچ وقت پولی را که شهرداری آن زمان برای این تملک تعیین کرده بود نگرفتیم. حتی بسیاری از زمین‌هایمان را فروختیم و خرج شکایت به دیوان عالی اداری کردیم و برای حق‌الزحمه وکیل پرداختیم تا شهرداری را محکوم کنیم. دو سال کارهای دادگاهی طول کشید و بالاخره هم شهرداری در دیوان عدالت اداری محکوم شد، اما در نهایت می‌بینید که خیابان را ساختند و محله و خانه‌ها را نابود کردند و اهالی را دربه در! ما می‌خواستیم این اتفاق نیفتد که افتاد.امروز بیش از 30 سال است که از بافت درهم تنیده، کوچه‌های باریک، آشتی‌کنان و مجموعه منسجمی که اهالی محله را از دیگر مناطق شهر بی‌نیاز می‌کرد، خبری نیست و قملاق توسط این خیابان که با احتساب پیاده‌روها و مغازه‌های دو طرف خیابان حدود 40 متر عرض دارد، کاملا از بین رفته و به دو قسمت کاملا مجزا از هم تبدیل شده است. احداث خیابان انصاری غربی و تخریب این بافت، صرفا تخریب بناهای تاریخی و یا از بین رفتن نمونه‌ای از مجموعه‌ کامل محلات تاریخی قزوین نبود، بلکه این تخریب تصویر ذهنی شهروندانی را فروریخت که مجموعه «آمعصوم» نه لزوما محلی برای مراجعه، بلکه مکانی بود که در ناخودآگاهشان آن را به عنوان نشانه‌ای در شهر و محله‌ می‌شناختند؛ قملاقی‌ها برای آدرس دادن یا معرفی محلشان به آمعصوم اشاره می‌کردند. یعنی مجموعه آمعصوم تصویری ایجاد کرده بود که هویت جمعی مردمان آن محله را شکل داده بود. منتظر دریافت توضیحات اداره کل میراث فرهنگی استان قزوین و شهرداری محترم این شهر هستیم. البته اگر حرفی مانده باشد.