فوتبال ایران را از بعد مدیریتی نمی توان با اسم خاصی توصیف کرد. مصلحت، گنگستربازی، فساد یوگی و دوستان، آلیس در سرزمین عجایب، حلقه جادو، مدیریت پرنده و درنده و غیره، واقعا نمی توانند توصیفگر شرایط فوتبال ایران و مدیریت بر آن باشد.ضعف عامدانه نظارت و ول بودگی امور، عدم مطالبه گری و نظارت، کم توجهی به عملکرد خواهی و شایسته سالاری و غیره ، از مشخصه های این فوتبال است. در چنین شرایطس ، یکی از تکنیک های پول سازی،آوردن مربیان و بازی کنان دست چندم، در پارکینگ و حاشیه ای و بستن قراردادهای نجومی با انها و کسر پورسانت های پشت پرده است. مگر می شود باور کرد که تشکیلات مدیریتی تاج و دستگاه های امنیتی کشور از این واقعیات اطلاع نداشته باشند؟ علل سگوت را هم بهتر است خودشان جواب بدهند.این همه جابه‌جایی و شکست مربیان خارجی، نشان‌دهنده ضعف فاحش در مدیریت و انتخاب‌ مربیانی است که بعد از اینجا در هیچ جای معتبر دیگری نتوانستند جایگاهی بیابند. یعنی لیگ ایران تبدیل به جایگاهی برای مربیان درجه چندم خارجی شده که در کمتر کشوری مشتری دارند. این دیگر ربط چندانی به اوضاع فعلی مملکت ندارد و باید پرتقال فروش‌های ناکارآمد را پیدا کنید که اینگونه ریخت و پاش دلاری می‌کنند!