سید جواد میری بیان می دارد که یک سطح از بررسی وضعیت ناترازی ها و مشکلات فعلی کشور را می توان در حد ژورنالیستی بررسی کرد و گفت ناترازی هایی که وجود دارد، به این علت است که سرمایه گذاری کافی انجام نشده و آب و فاضلاب و نیروگاهها به اندازه کافی بسط داده نشده اند. بنابراین به طور معمول بخش زیادی از ارجاعات وضعیت فعلی با ارجاع به عدم اهتمام به سیاست گذاری هایی است که مبتنی بر برنامه های توسعه چند دهه اخیر است. اما از منظر دیگری هم می توان به این موضوع نگاه کرد. اگر نگاهی به روندها در کشور داشته باشیم می بینیم که معمولا نظام قدرت بسیار آهسته به تغییر و تحولات واکنش نشان می دهد. درواقع جایی که باید واکنش سریع نشان دهد، گاهی تا یک دهه زمان می گذرد و اتفاقی رخ نمی دهد. این در حالی است که در جامعه امروز نه فقط در ایران بلکه در سطح جهان، تحولات، شیب بسیار تندی دارد. یعنی بین سال 2019 و سال 2025، روی تقویم، 6 سال گذشته اما اگر کسی بخواهد تاریخ تحولات در این بازه زمانی را بررسی کند، با روند تحولاتی بسیار پرشتاب رو به رو می شود. از دید من ناترازی اصلی کشور، ناترازی عقلانیت است. یعنی کمبود عقلانیت یا فقدان آن در مواجهه با تغییر و تحولات بنیادینی که هم در جهان رخ می دهد و هم در جامعه ایرانی رخ می دهد. هنوز اتاق فکر قدرت، سیاست گذاران و تصمیم گیران این موضوع را هضم نکرده اند که بر اساس آن یک برنامه کلان شکل دهند و جامعه را به آن سمت حرکت دهند.