آمار گلزنی در لیگ برتر ایران نسبت به لیگ‌های معتبر اروپا بسیار پایین‌تر است و مهاجمان گران‌قیمتی که باشگاه‌های ایرانی جذب کرده‌اند، اغلب نتوانسته‌اند بازدهی متناسب با هزینه‌های‌شان ارائه دهند. این شرایط نشان می‌دهد که سیاست‌های نقل‌وانتقالاتی نیازمند بازنگری جدی است و تمرکز باید بر پرورش استعدادهای جوان و بهره‌برداری از آکادمی‌های فوتبال باشد.تیم‌هایی مانند استقلال، پرسپولیس و تراکتور با وجود هزینه‌های بالا در جذب مهاجمان، هنوز نتوانسته‌اند به بهره‌وری مناسبی در امر گلزنی دست یابند. استقلال فصل گذشته نمونه مصداقی از این ناکارآمدی بود؛ استقلال با وجود داشتن مهاجمانی چون مسعود جوما، جوئل کوجو، بلانکو و محمدرضا آزادی، بهترین گلزن تیم‌شان رامین رضائیان بود که بازیکن اصلی خط حمله نیست. امسال نیز این تیم دو مهاجم گران‌قیمت، سعید سحرخیزان و داکنز نازون را جذب کرده و امیدوار است عملکرد فصل گذشته خود را بهبود ببخشد.علاوه بر این، ماجرای عیسی آل‌کثیر و حضورش در استقلال پس از قرار گرفتن در لیست خروجی پرسپولیس، با مخالفت هواداران و نظر منفی کادرفنی همراه است؛ موضوعی که نشان از کمبود مهره در خط حمله مارکت داخلی دارد.در کشور ما و فوتبال مان پول هست، اما خرج کردنش مدیریت می‌خواهد. ما ضعف مدیریتی داریم. چرا باید یک بازیکن ۳۶ ساله را با ۴۰ میلیارد تومان ببندند؟ این پول باید صرف آکادمی‌ها شود.تب‌وتاب نقل‌وانتقالات تابستانی فوتبال ایران کم‌کم فروکش می‌کند و لیگ برتر وارد مرحله حساس خود می‌شود، اما پرسشی اساسی همچنان ذهن کارشناسان و هواداران را به خود مشغول کرده است. آیا مهاجمان گران‌قیمتی که تیم‌های متمول کشور جذب می‌کنند، واقعاً ارزش هزینه‌های سنگینی را که برای‌شان پرداخت می‌شود، دارند؟