اعلام نتایج کنکور سراسری امسال بار دیگر یک حقیقت تلخ اما عیان را آشکار ساخت: سهم ناچیز مدارس دولتی در میان رتبه‌های برتر. روندی که هر سال شدت بیشتری می‌یابد و مدارس غیردولتی، تیزهوشان و مراکز آموزشی برخوردار را به صحنه‌گردان اصلی موفقیت‌های کنکوری تبدیل کرده است. این واقعیت نشان می‌دهد که کنکور، که در ابتدا با هدف تحقق عدالت آموزشی طراحی شد، اکنون بیش از هر زمان دیگر رنگ و بوی کنکور طبقاتی به خود گرفته است؛ جایی که موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده‌ها بیش از استعداد، پشتکار و شایستگی فردی در تعیین سرنوشت جوانان اثرگذار است.

استان گیلان با بیش از ۳۷۰ هزار دانش‌آموز و حدود ۳۸۰۰ واحد آموزشی، سال‌هاست با بحران‌های جدی در حوزه آموزش و پرورش مواجه است. ترک تحصیل گسترده، فرسودگی زیرساخت‌های آموزشی، بدنه فرسوده در نیروی انسانی، کمبود تجهیزات نوین، ضعف در هدایت تحصیلی، و حتی گزارش‌هایی از خرید نمره و فساد آموزشی، تنها بخشی از چالش‌هایی هستند که آموزش در گیلان را به وضعیت هشدار رسانده‌اند. استانی که سال های سال بعنوان سرزمین خوش استعدادها معروف بود، چند سالی است که به زور اسم دانش اموزی از آن در رده بندی برترین های کنکور و المپیادها ، دیده می شود. آیا وقوع این فاجعه شوم را باید در مهاجر فرستی شدید گیلان جستجو کنیم یا مدیریت های سیاسی- سفارشی در آموزش و پرورش؟ آیا این فاجعه شوم ریشه در فقر اقتصادی و شکنندگی اجتماعی استان دارد یا کم لطفی ها و روا نداشتن های صورت گرفته در حق نظام آموزش و پرورش این استان؟