بعد از ۷ سال معطلی و تأخیر، سرانجام هفته گذشته مجمع تشخیص مصلحت نظام لایحه سی‌اف‌تی را مورد تأیید مشروط قرار داد. گفته شد ازجمله موانع تأیید سی‌اف‌تی در این مجمع، اظهارنظر یک امام جمعه بود که پذیرفتن آن را حرام اعلام کرده و گفته بود «CFT حرام و نامشروع است. برخی نمایندگان به قرآن پایبند نیستند». اینکه چه کسی ضامن زیان‌های کلانی است که در این ۷ سال متوجه ایران و مردم این کشور شده مثل بسیاری از سؤال‌های دیگر برای همیشه بی‌پاسخ می‌ماند. سرنوشت اف‌ای‌تی‌اف هم که ۲۴ سال بلاتکلیف بود، مشابه سی‌اف‌تی است و معلوم نیست چه کسی پاسخگوی زیان‌هائی است که این تأخیر بی‌دلیل را به کشور و ملت وارد کرده است. البته بعید است مجمع تشخیص مصلحت نظام تحت تأثیر نظر آن امام جمعه که سی‌اف‌تی را حرام دانست قرار گرفته باشد. به احتمال زیاد خود اعضای این مجمع نظر مثبتی نداشتند و همین باعث عدم تأیید آن در ۷ سال گذشته بود. در اینصورت، تمام مسئولیت تأخیر و عوارض منفی آن برای کشور، ملت و نظام متوجه مجمع تشخیص مصلحت نظام است. در این حالت، سؤال اینست که اعضای مجمع چرا چیزی را که امروز برای کشور مفید می‌دانند در طول ۷ سال گذشته مضر می‌دانستند؟