زندگی فلسفی، با جست‌وجوی حقیقت و تلاش برای پاسخ‌دادن به پرسش‌های بنیادین، ذهن را به عمق معنا و آگاهی می‌رساند. در مقابل، زندگی غیرفلسفی ، تنها به شگفتی‌های زودگذر و مشاهدات پراکنده بسنده می‌کند و از ملالت و بیهودگی رنج می‌برد. اگنس کالارد، استاد فلسفه دانشگاه شیکاگو، در جستاری تأمل‌برانگیز، تفاوت این دو شیوه زیستن را واکاوی کرده و ما را به جرئت پرسیدن دعوت می‌کند: آیا آماده‌ایم تا ذهن‌مان را به چالش بکشیم و معنای واقعی زندگی را بیابیم؟ بحث زندگی فلسفی و غیر فلسفی را نباید صرفا از صاحت فردی نگریست. این بحث تا حد زیادی به نظامات تربیتی ( خانواده و اجتماع و مدرسه) نیز بستگی دارد. جامعه ای که فاقد راهبردهای تربیتی شموثر برای شهروندان باشد، بشکل خودکار شهروندان را به سمت نوعی زیست سطحی و روزه مره، رهنمون می شود و از زیستی معنادار و متعالی ، محروم می کند.