درختان گردو با ترشح ماده‌ای به نام "ژوگلون" در خاک، باعث مرگ گیاهان اطراف خود می‌شوند تا منابع آب و مواد مغذی را انحصاری مصرف کنند. جالب اینجاست که اگر این ماده به ریشه خود درخت هم برسد، باعث مرگ تدریجی آن می‌شود! این پدیده که " آللوپاتی " نام دارد، نشان می‌دهد گردوها استراتژی شیمیایی پیچیده‌ای برای رقابت دارند. ژوگلون آنقدر قوی است که حتی پس از قطع درخت، تا ۲ سال در خاک باقی می‌ماند و از رشد گیاهان جدید جلوگیری می‌کند!