درختان گردو با ترشح ماده‌ای به نام "ژوگلون" در خاک، باعث مرگ گیاهان اطراف خود می‌شوند تا منابع آب و مواد مغذی را انحصاری مصرف کنند. جالب اینجاست که اگر این ماده به ریشه خود درخت هم برسد، باعث مرگ تدریجی آن می‌شود! این پدیده که "آللوپاتی" نام دارد، نشان می‌دهد گردوها استراتژی شیمیایی پیچیده‌ای برای رقابت دارند. ژوگلون آنقدر قوی است که حتی پس از قطع درخت، تا ۲ سال در خاک باقی می‌ماند و از رشد گیاهان جدید جلوگیری می‌کند!