بحث بیمه رانندگان تاکسی‌های اینترنتی چند وقتی است که روی زبان هاست. ۹ میلیون راننده دائمی یا پاره وقت که پول بیمه ان‌ها می‌تواند آب از دهان تامین اجتماعی سرازیر کند. سازمانی مخوف که کمترین خدمات را رسانده و بیشترین ادعا‌ها را دارد و با توجه به نوع رفتار خود با ارباب رجوع‌ها و صاحبان کسب و کار، بعنوان یگی از موانع کسب و کار کشور می‌تواند قلمداد شود. مشکل اینجاست که بخشی از رانندگان فعال در شبکه تاکسی‌های اینترنتی را بازنشستگان تشکیل می‌دهند و با پرداخت مجدد حق بیمه، حقوق بازنشستگی آنها قطع می‌گردد. سازمان و برخی دیگر از ذی نفعان بشدت به دنبال تصویب تبصره‌ای برای حل این مشکل هستند، چرا که با حل این مشکل، تامین اجتماعی به درآمدی در حد حق بیمه کارکنان دولت، صرفا از همین یک راه می‌رسد. سه حق بیمه را باید دولت بدهد، حدود هفت درصد را راننده و حدود ۲۳ درصد را باید صاحب کسب و کار بپردازد. بنظر شما تاکسی‌های اینترنتی زیر بار پرداخت ۲۳ درصد می‌روند؟ مسلما خیر. این شرکت‌ها بخش زیادی از این مبلغ را روی کرایه و یا تعریف آپشن‌های جدید خدمات رسانی برای مسافر، سرشکن می‌کنند. بیچاره مسافر. بیچاره کارمند و کارگری که پرداخت حق بیمه اضافی، هیچ تاثیری بر کیفیت زندگی او ندارد. بیچاره کارگر پاره وقت بدون بیمه‌ای که پرداخت بیمه به این شیوه، اثرمعناداری را در بازنشستگی او رقم نمی‌زند.