حسن دانایی‌فر در تحلیلی از سند جدید امنیت ملی آمریکا، معتقد است واشنگتن برخلاف ادعاهای ظاهری، به دنبال تعمیق حضور نظامی و سیاسی در غرب آسیاست. برخلاف دیدگاه اکثر تحلیل‌گران مراکز پژوهشی آمریکایی، اروپایی و... همچون «شورای آتلانتیک» و «شورای روابط خارجی» که معتقدند بر اساس سند امنیت ملی ۲۰۲۵ آمریکا، اهمیت و توجه این کشور نسبت به منطقه کاهش می‌یابد، باید گفت سند با پارادوکس‌های متعدد و مختلفی از جمله در قبال خاورمیانه روبرو است، یعنی از یک‌سو حرف از کاهش اهمیت خاورمیانه در اولویت‌های سیاست خارجی آمریکا می‌زند اما از سوی دیگر در چندین بخش، نکاتی را مورد تاکید قرار می‌دهد که در تضاد آشکار با آن ادعا است . در رابطه با خاورمیانه این سند با تاکید بردلایل سه گانه‌ی «انرژی»، «رقابت ابرقدرت‌ها» و «منازعه اعراب و اسرائیل» در اولویت بخشی سیاست خارجی امریکا در طول بیش از نیم قرن در خاورمیانه به بخشی از تغییرات ظاهری و شکلی بوجود آمده اشاره و معتقد است امریکا دیگر نیازی به انرژی (نفت) منطقه ندارد و خود نیز جزء صادرکنندگان عمده نفت تبدیل شده، رقابت‌های گذشته به چانه‌زنی قدرت‌ها تبدیل و مناقشه اعراب -اسرائیل به نوعی تفاهم و تعامل در چارچوب پیمان ابراهام گرایش پیدا کرده است و منطقه «در مسیر شراکت، دوستی و سرمایه‌گذاری» در حال حرکت می‌باشد و «منبع دائمی تنش و خطر قریب الوقوع فاجعه » در منطقه پس از جریان هفتم اکتبر ۲۰۲۳ و اقدامات اسرائیل در غزه و منطقه و انجام عملیات «پتک نیمه‌شب» امریکا علیه تاسیسات هسته‌ای ایران رو به زوال نهاده و از بین رفته است. روح سند همچنان رویکرد سخت‌گیرانه علیه ایران از نوع بولتونی ـ ترامپی را بازتولید کرده و کمترین اشاره‌ای حتی مشروط به شرایط و روابط بین آمریکا و ایران صورت نگرفته، ترکیه و کشورهای عرب منطقه به‌عنوان «متحد» و اسرائیل به‌عنوان «شریک» قلمداد شده است و در عین حال نگرانی جدی از نفوذ و حضور رقبائی مانند چین در خاورمیانه در این متن ملموس است.