مسعود پزشکیان با مقایسه شرایط اداری کشور با تجربه سازمان ملل، به‌درستی بر این نکته دست گذاشت که الگوی مصرف انرژی و هزینه در ساختار مدیریتی دولت، خود یکی از گلوگاه‌های اتلاف منابع است.سخنان رئیس‌جمهور درباره لزوم کار مدیران در اتاق‌های کوچک‌تر، به‌ویژه اشاره صریح به «اتاق‌های ۶ متری»، اگرچه در ظاهر ساده به نظر می‌رسد، اما در بطن خود حامل یک پیام مهم است: صرفه‌جویی واقعی، از بالا باید آغاز شود. جامعه امروز، دیگر با «حرف‌های درست اما بی‌پیگیری» قانع نمی‌شود. مردم بارها شنیده‌اند که می‌شود با ۱۰ درصد صرفه‌جویی، معیشت و مسکن را سامان داد؛ اما آنچه کمتر دیده‌اند، گزارش شفاف از اجرای این صرفه‌جویی‌ها در بدنه دولت و شرکت‌های وابسته به آن است.شاید نادرست نباشد که بگوییم بخش قابل توجهی از مدیران اجرایی کشور، گرفتن و اشغال پست مدیریتی را معادل پیدا کردن موقعیت غارت گری تصور نموده و بدلیل ضعف های کاملا مشهود نظام های نظارتی و کم توجهی به مطالبه گری عمومی ( مردم و رسانه ها)،پست مدیریتی را بهشت رفع کمبودهای فردی خود می پندارند.