نظام بهرامی کمیل در متنی با عنوان ملتی که هم خدا را می‌خواهد هم خرما! معتقد است که درآمیختن دوگانه‌های متضاد با یکدیگر، نه تنها کاری از پیش نمی‌برد، بلکه باعث هدر رفت منابع می‌شود. شاید در نگاه اول و تک سطحی، صحبت‌های ایشان درست بنظر برسد، اما ضمن حفظ احترام نویسنده باید گفت که در برخی از حوزه‌ها، با پارادایم‌ها مواجه هستیم و برخورد پارادایمیک نیازمند نظریه پردازی برای راه سوم است. بعنوان مثال برخورد فیزیک نیوتنی با فیزیک کوانتومی، هندسه اقلیدسی با هندسه نااقلیدسی و .... در خصوص ترکیب علم و دین، نیازمند نظریه پردازی در موچ چهارم شناخت بشری هستیم. در خصوص اجماع سیاست و دین، نیازمند نظریه پردازی در فقه پویا و کنار نهادن تدریجی فقه سنتی هستیم و.. اگر اقدامی در خصوص نظریه پردازی و مواجهه پارادایمیک صورت نگیرد، باید حق را به نویسنده متن (نظام بهرامی کمیل) داد و اگر اقدام پارادایمیک و تلاش برای نظریه پردازی صورت گیرد، با نوعی جهش توسعه‌ای و تمدنی مواجه خواهیم شد. بحث کرسی‌های نظریه پردازی مورد تاکید مقام معظم رهبری نیز با همین دیدگاه توصیه شده است.

نيچه كه مي‌نوشت، بي‌پروا بود؛ بي‌پروا در نقد هر فرد و انديشه‌اي. اين بي‌پروايي در كنار نبوغ و تسلطش بر زبان از آثار او، شاعرانه‌هايي فلسفي ساخته كه هنوز هم براي ارايه تفسيرهاي تازه قابليت دارند. اما اين زبان استعاري و اين بي‌پروايي در تاختن به انديشه‌هاي حاكم در جامعه، باعث برداشت‌هاي نادرستي هم از نيچه شده است.

ظهور فن آوری های جدید ارتباطی و گسترش بیش از پیش فضای مجازی، ایجاد مدل های جدید اطلاع رسانی با دگرگونی در ساختار سنتی و کلاسیک، سبک تازه ای از انتشار خبر و تولید محتوا در فضا و محیط رسانه ای منحصر به فرد را شکل داده است.

اقتصاد ایران اگرچه پسوند اسلامی را یدک می‌کشد، اما در حال حاضر بیشتر گرایش لیبرالی دارد، با این حال بسیاری از صاحب‌نظران عرصه اقتصاد معتقدند، اقتصاد ما نه تابع اصول نظام سرمایه‌داری یا کاپیتالیسم است، نه پیرو مولفه‌های نظام سوسیالیستی است و نه از اصول و ارزش‌های مکتب اسلامی، به درستی بهره‌مند است.

نظریه‌پردازان اینترنتی این قضیه را به تمسخر گرفته و آن را به دست‌های کوچک ترامپ نسبت داده‌اند.

در غرب، داشتن یک زن رسمی، نوعی اعتبار و شان محسوب می شود. اما ایراد این نظریه این است که زن را کالا فرض کرده و بسیاری از مسائل عاطفی را ندیده می گیرد. به تبع آن نتیجه می گیرد که در جوامع ثروتمند، ازدواج ها باید بیشتر باشند و فاحشه گری نباید رونق داشته باشد.