خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین محمد شیرازی شاعر و حافظ قرآن، متخلص به حافظ و معروف به لسان الغیب از بزرگترین شاعران غزل سرای ایران و جهان به شمار می‌رود. بیش‌تر شعر‌های او غزل هستند که به غزلیات شهرت دارند.

قاسم‌زاده گفت: در کار‌هایی مثل «شرق بنفشه» مندنی‌پور، «پناه بر حافظ» اسماعیل فصیح یا «حافظ ناشنیده پند» ایرج پزشکزاد، طرح هنری از حافظ دیده نمی‌شود. در دل این داستان‌ها پاساژی صورت نمی‌گیرد و آشنایی نویسندگان نسبت به حافظ و شعرش آنچنان دقیق نیست و به همین دلیل است که ما بازتابی از حافظ در کار آن‌ها نمی‌بینیم.

غلامحسین ابراهیمی‌دینانی در نوشتاری که در سایت شخصی خود به مناسبت روز حافظ منتشر کرده است، به ابعاد مختلف شعر حافظ پرداخته است.

خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به حافظ، در سال ۷۲۷ هجری قمری چشم به جهان گشود و در عمر گرانبهایش به شاعر بزرگ سده هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان مبدل شد.

شمس‌الدین محمد حافظ ملقب به خواجه حافظ شیرازی و مشهور به لسان الغیب از مشهورترین شعرای تاریخ ایران زمین در سال 726 قمری در شیراز به دنیا آمد.حافظیه یا آرامگاه حافظ (گشایش: ۸۵۶ ه‍.ق – ۱۴۵۲ م)، محل خاکسپاری حافظ شیرازی در شیراز است. این بنا به فرمان پهلوی اول به علی‌اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش وقت و برپایهٔ طرحی از آندره گُدار طراحی و بازسازی شد. مجری آن، علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس، و سرپرستش علی سامی بودند. حافظیه بارها از سوی حاکمان تیموری، صفوی، افشار و زند بازسازی و مرمت شد. سرانجام در سال ۱۳۱۴ ش/۱۹۳۵ م، آخرین اقدام مهم و شایسته توسط وزارت آموزش و پرورش فارس به ابتکار علی‌اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش صورت گرفت و ساخت یک بنای جدید ترتیب داده شد. آندره گُدار باستان‌شناس فرانسوی، مدیر کل باستان‌شناسی کشور، طرح و نقشه‌ای مناسب را طراحی کرد. اجرای این پروژه به علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس، واگذار شد و علی سامی سرپرستی آن را برعهده گرفت. در این طرح، به سبک همان طرح گذشته، حافظیه به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و ایوانی به طول ۵۶ و عرض ۷ متر و با ۲۰ ستون سنگی به ارتفاع ۵ متر، آن دو باغ را از یکدیگر جدا می‌کند. اجرای کامل این طرح تا سال ۱۳۱۷ ه‍.ش به درازا انجامید.

امروز روز بزرگداشت حافظ است؛ شخصیتی که در کلام رهبر ادیب انقلاب به عنوان درخشان ترین ستاره فرهنگ فارسی نامگذاری شده است.