مشهدی نوش‌آبادی گفت: مثل بقیه مقوله‌های علم در ایران، بویژه در حوزه مطالعات دینی که ارتباط مستقیم با دین و باور‌های خواص و عوام دارد کار مشکل است و چالش‌زا، از جهت پژوهشگران نیز چنین است و کار جدی در این حوزه‌ها گاو نر می‌خواهد و مرد کهن.

کانت زمانی می‌گفت مرزهای علوم را درهم آمیختن، افزونش دانش‌ها نیست، بلکه ناقص کردن آن‌هاست (ر.ک: کانت، ایمانوئل، 1362، سنجش خرد ناب، ترجمه ادیب سلطانی، ص24). این سخن، مبنای منطقی درستی داشت، چرا که بدون تفکیک (حتی اجمالی) و طبقه‌بندی علوم، سخن از یک مسئله یا گفت‌وگویی علمی بی‌معناست. در دنیای معاصر، هر علمی از هویت و ساختار و مولفه‌های مشخصی تشکیل شده و بر همین مبنا نمی‌توان هر ‌‌‌‌مسئله علمی را با هر روشی و بر بنیاد هر مبنا و اصول یا پیش‌فرض و پارادایمی، پیش برد (ر.ک: حسینی، سیّدحسین، 1399، روش – ‌‌‌‌مسئله – نقد، تهران، نقد فرهنگ، ص125).

خانم دایان مور گفت :وقتی نمایندگان ادیان درگیر تعارضات خشونت‌آمیز هستند، اگر خبرنگاران به بیان ریزه‌کاری‌ها و مسائل دیگرِ آن ادیان بپردازند، درک و باورش برای مردم دشوار خواهد بود. اما به هر حال، این خبرنگاران هستند که می‌توانند به ما کمک کنند ادیان را به نحو جامع‌تری بشناسیم.

ادبیات در هر کشوری پیوندی نزدیک با زندگی و فرهنگ مردم آن سرزمین دارد؛ تا جایی که می‌توان گفت بخش قابل توجهی از تفاوت آثار ادبی خلق شده در نقاط جغرافیایی مختلف به همین مسأله بازمی گردد؛ به فرهنگی که در شکل گیری‌اش مجموعه‌ای از آداب و رسوم، تفکرات و حتی اعتقادات دینی- مذهبی دخیل هستند.