مرجان موحد بعد از یک سال کارمندی در اداره میراث فرهنگی شغلش را رها می‌کند و در کارگاه سفالگری شخصی‌اش، باز تولید سفالینه‌های هزارساله و قدیمی‌شهر نیشابور را شروع می‌کند

اگر از خیابان‌هایی که نقاشی‌های روی دیوارهایش به آن‌ها جان تازه‌ای داده‌اند گذر کنید، ناخودآگاه صداهایی از سنگ‌ها و آجرهای‌شان می‌شنوید! صدای دیوارهایی که انگار زنده‌اند و با شما حرف می‌زنند اما این زیبایی را دست‌های هنرمند نقاشانی رقم زده که کمتر فردی، به آن‌ها توجه می‌کند. هنرمندان خیابانی (استریت آرتیست‌) که شاید هنرشان چندان به چشم نیاید و هیچ گاه آن‌چنان که باید طعم شهرت و ثروت را نچشند اما هنرشان مردمی است و رنگ و بوی شهر را تازه می‌کند. در این پرونده زندگی‌سلام به سراغ چهار دختر دهه‌هشتادی رفتیم که به خاطر نقاشی‌های خیابانی‌شان محبوب شده‌اند و دیوارهای زاهدان با هنر آن‌ها جان گرفته است

وقتی از قباد شیوا می‌پرسی کدام اثرش را بیشتر از همه دوست دارد؟ می‌گوید «کاری که شاید فردا انجام بدهم». او که این روزها بیشتر وقتش را به تدریس اختصاص داده، همچنین می‌گوید نمی‌خواهد از این راه تجارت کند اما با این حال گله می‌کند که «نسل جدید به دنبال کله‌معلق زدن با کامپیوتر است و اگر کامپیوتر را از دستشان بگیری، لال هستند...»

آرزویش این بود تا مکتب گرافیک ایران را به جهان معرفی کند و حدود 10 سال قبل دایره المعارف بریتانیکا، مکتب گرافیک ایران را با آثار و نام قباد شیوا به ثبت رساند. شیوا متولد چهارم بهمن ماه 1319 شمسی است.