در دوران پس از اسلام نیز، سایر مسلمین اثرپذیری بسیار زیادی از تاریخ‌نگاری ایرانیان داشتند. البته این امر نه تنها مذموم نیست، بلکه بسیار ممدوح و پسندیده نیز هست. اینکه یک فرهنگ و تمدنی بتواند با استفاده از متد یک کشور دیگری، برای پویایی، گویایی و فربه کردن تاریخ خودش استفاده کند، یک پدیده مبارک است. همانطور که ما امروز از شیوه‌های تاریخ‌نگاری اروپایی اثر می‌پذیریم، در گذشته نیز بر تاریخ‌نگاری دیگر ملل اثر گذاشتیم و این یک فرآیند غیرایزوله در علم تاریخ است.

با پیشرفت علم و جوامع انسانی مورخان در چارچوب سنتی تاریخ نگاری باقی نماندند بلکه از وقایع و وقایع نگاری به عنوان داده های تاریخی برای بررسی و تجزیه تحلیل تاریخی و ارتقا تاریخ نگاری استفاده کرده اند و در این میان نقش مورخ برجسته تر گردیده است .