روزگاری روستایی بود؛ قلعه‌ای بود و خانه‌ای؛ امروز، روستا و قلعه و خانه، آرام آرام می‌پوسند و خاک می‌شوند.

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: ببین ما انسان‌ها چقدر کم عقلیم که جدا شدن از خدا را تولّد می‌نامیم و جشن هم می‌گیریم. هرکس هم می‌آید چشم روشنی می‌آورد. هرچه گفتیم پول‌هایش را بیاورید هیچکس گوش نداد. پول‌ها را دور ریختند و چشم روشنی آوردند.