در کنار کم‌توجهی مسوولان به برگزاری رویدادهای فرهنگی و ادبی جذاب برای گردشگران بر بستر ظرفیت‌های ادبی کشور، گاه اخباری نیز منتشر می‌شود که شکوفایی «گردشگری ادبی» در کشور و آینده آن را با چالش‌های عمیق‌تری مواجه می‌کند. ایرانیان هرچند توانسته‌اند مقبره شاعران بزرگ در تاریخ خود را حفظ کنند و بازدید از آنها را از رونق نیندازند، اما برای حفظ مواریث ادبی، فرهنگی و تاریخی اخیر خود با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستند.

بسیاری از مکان‌های گردشگری که در کشور ما وجود دارند، با اسطوره‌ها و افسانه‌ها درآمیخته‌اند؛ بگذریم از اینکه تا‌کنون از این منظر به آنها توجه نشده و ما از تمام ظرفیت‌های موجود استفاده نکرده‌ایم. به طور مثال اگر به روایت‌های شاهنامه فردوسی توجه کنیم، با دنیایی از افسانه و اسطوره‌ها روبه‌رو می‌شویم که هیچ بهره‌ای از آنها نبرده‌ایم. به عبارتی، ادبیات، ارزش افزوده گردشگری است و ما از آن طرفی نبسته‌ایم.