مصطفی شریف با بیان اینکه «به نظر می‌رسد بازهم فرودستان از قرار توسعه جا مانده‌اند» تاکید می‌کند: برنامه هفتم با رویکرد حمایت از فرودستان و عادلانه شدن نظام توزیع درآمد در کشور تنظیم نشده است. در این سند به پیشنهاد دولت، سن بازنشستگی برای کارگران عادی و سخت و زیان آور افزایش یافته، حق بیمه پرداختی به صندوق‌ها بیشتر شده و نرخ مالیات بر ارزش افزوده مسیر صعود در پیش گرفته و همه‌ این‌ها در حالیست که از وظایف دولت در قبال مزدبگیران کاسته شده و ثروتمندان و صاحبان سرمایه‌های افسانه‌ای همچنان می‌توانند به ثروت‌اندوزی و فرار مالیاتی ادامه دهند.

دیگر زریبار متعلق به همگان نیست. بلکه از خلالِ حصارکشی‌ها و ویلاسازی‌هایِ اطرافِ آن، بدل به ملکِ شخصیِ صاحبانِ ثروت و قدرت شده است. اکثریتِ مردم فقط می‌توانند، چون رهگذری از آنجا عبور کنند، اما انحصارِ زریبار به دستِ اقلیتیست که ظاهرن با پولشان، توانسته‌اند، طبیعت و قانون را هم بخرند

از اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ همزمان با کوچک شدن بدنه دولت و قدرت گرفتن اقتصادی مبتنی بر نظام بازار آزاد و رشد نهادهای غیرپاسخگو که سهم بیشتری از دولت برای رشد غیر مولد خود مطالبه می‌کردند، شاهد حذف تدریجی نگرش حمایتی به بخش‌های مولد جامعه (کارگران و به صورت کلی نیروی کار) بودیم.

اینکه ادعاهای احمدی‌نژاد و اطرافیانش واقعیت نداشت، حرفی نیست؛ اما نه در باب آنچه که در مصاحبه این سرآشپز نهاد ریاست جمهوری در دوره وی آمده است. چرا باید یک «سرآشپز» سرش را از پاتیل بر‌دارد و در امور دفتری بچپاند؟!