عباس جهانگیریان می‌گوید: نمایشنامه نویسی امری است دوطرفه. پاسخی است به یک نیاز در جامعه. وقتی جامعه نیازمند در این زمینه شکل نگیرد پس عرضه و تقاضایی هم وجود نخواهد داشت. گروه تئاتری شکل نمی‌گیرد و هیچ نیازی هم به نمایشنامه‌نویس نخواهد بود.

نمايش آبلوموف، اقتباسي از رماني به همين نام است كه اين روزها در ايرانشهر روي صحنه نمايش رفته است؛ نمايشي كه با توجه به روايت درون‌متني رمان اقتباسي خوب و قابل‌تأمل است، هرچند اين اقتباس در روايت صحنه تماميت خود را مديون شاكله كلي رمان است، اما كارگردان اين نمايش روايت صحنه‌اي خود را با توجه به رمان به سمت روايتي با ريتمي قابل‌قبول برده است. هرچند اين روايت از رخوت موجود در كاراكتر آبلوموف در كردار و نوع زندگي به دور است، اما روايت صحنه در تناقضي جالب با برخورداري از رخدادهاي درون‌متني رمان به فضايی طنز‌گونه مي‌رسد كه بار ديالوگ‌ها را نيز به درستي به منزل مي‌رساند كه مخاطب، گفتارهايي را كه در خود چندان تازگي ندارند، در فضا و شرايط موجود نمايش به‌گونه‌اي به دور از خسته‌شدن و در‌افتادن به تكرار بپذيرد.