بعد از جنگ جهانی اول تغییرات گسترده‌ای در مسائل سیاسی و اقتصادی جهان به‌وجود آمد. در درجه اول، کشورهای تازه استقلال یافته بعد از جنگ، به‌دنبال راهی بودند تا با خود اتکایی و استقلال اقتصادی، استقلال سیاسی تازه کسب‌شده‌شان را تحکیم بخشند. بسیاری از این کشورها انگیزه خود اتکایی اقتصادی را با کاهش واردات، ایجاد تعرفه‌های گمرکی سختگیرانه، حذف تجارت آزاد و ساخت صنایع مصرفی و غذایی برای کاهش وابستگی شروع کردند. در طرف مقابل کشورهای صنعتی مصرف‌کننده موادغذایی و موادخام کشاورزی، در نتیجه جنگ به اهمیت امنیت غذایی و ضرورت خودکفایی برای تولید این نوع از محصولات برای مواقع ضروری پی بردند. در نتیجه این دسته از کشورها نیز متقابلا از یک طرف تولید محصولات کشاورزی را در داخل گسترش دادند و از طرف دیگر، برای محصولات خارجی محدودیت‌های گمرکی به‌وجود آوردند.

آزمون شما به اندازه آزمون نسل ما طول نخواهد کشید. «یوم الملحمه» (روز در هم کوبیدن) نزدیک است، نزدیکتر از آنچه در تصور می‌گنجد. این جمله پایانی گفتگو با یوسفعلی میرشکاک است. امیدوار به آینده

قدیریان می‌گوید: اگر در تبیین دین بر تفکر قرآنی تاکید کرده بودیم و دینداری را به ذکر صلوات و ظاهر حزب‌اللهی، تقلیل نمی‌دادند، امروز با قشری مواجه نبودیم که هم ظاهرالصلاح است هم مصرف‌زده.

حل مشکلات اقتصادی مردم باید به کمک دولت رفت و دولت نیز باید از همه ظرفیت های کشور بویژه ظرفیت های بالای مردمی نهایت استفاده را بنماید تا بتواند توطئه آمریکا را خنثی کند.

قدیریان می‌گوید کسی که گرایش به تجمل‌گرایی دارد، اصلاً نمی‌تواند «انقلابی» باشد، انقلابی بودن شاخصه‌هایی دارد که بر مبنای آن کسی که مصرف‌زده است، نمی‌تواند در این دایره بگنجد.

بعضی جمله‌ها، بعضی اتفاق‌ها و بعضی برخوردها در لحظه رخداد، با بی‌توجهی محض مواجه می‌شوند و به فاصله چند دقیقه به شکلی طبیعی فراموش می‌شوند؛ در موقعیتی که در جریان است تاثیر چندانی نمی‌گذارند، در کل هم اهمیت چندانی ندارند؛ یک حاشیه جزئی بی‌تاثیر در کل ماجرا، یک مثال برای شرح بیشتر و یا یک برخورد پیش‌بینی‌نشده جزئی؛ اما به طرز عجیبی ماندگار می‌شوند؛ در جایی، در خودآگاه یا ناخودآگاه یا هر جای دیگری، باقی می‌مانند؛ باقی می‌مانند و بی‌اعتنا به جریان زندگی، در موقعیتی بی‌حساب و کتاب، به‌یکباره به ذهن آدمیزاد می‌آیند.