اگر جامعه مستعد شنیدن سخن فلسفه نباشد، فلسفه­‌ای هم به وجود نمی­‌آید. گوش­‌ها و زبان­‌ها با هم نسبت و تناسبی دارند. من از فلسفه موجود و از اطلاعات فلسفه و گسترشِ تعلیم فلسفه دفاع نمی­‌کنم؛ اما انداختن گناهِ نابسامانی­‌ها و گرفتاری­‌ها و حماقت­‌ها به گردن همین فلسفه‌ی کم و بیش مهجور را نشانه‌ی خوبی از وضع درک و فهم و خرد و دانش نمی­‌دانم. می­‌توان به فلسفه اعتنا و اعتقاد نداشت؛ اما گناه ندانم­‌کاری و بی­‌خردی را به گردن تفکر و این یا آن فلسفه انداختن، دفاع از جهل و بی­‌خردی و اعلام بی نیازی از خرد و دانایی است و این یکی از اقتضا‌های جهان توسعه­‌نیافته است.

رئیس دانشکده هنر آکادمی هنرهای زیبای پنسیلوانیای آمریکا معتقد است ظهور شاخه‌ها فلسفه مضاف در غرب به فرهنگ پسارنسانس بازمی‌گردد. هرچند که مدل چنین تخصص‌گرایی در فلسفه به عهد عتیق باز می‌گردد.

« فلسفه مضاف » چیست و چه اهمیتی دارد؟ صاحبنظران حوزه فلسفه از جمله علی‌اکبر رشاد، کریم مجتهدی، عبدالحسین خسروپناه، سیدیحیی یثربی، مهدی گلشنی و قاسم پورحسن به این موضوع پاسخ می‌دهند.