ظاهرا مدتی است در کشور ما «سیب‌زمینی» جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است. این جایگاه فقط به منوی فست‌فودهایی که این روزها همانند قارچ بر سر هر کوی و برزن روییده‌اند، محدود نیست؛ بلکه این محصول مغذی و مفید در ادبیات سیاسی ما نیز جای ویژه‌ای برای خود باز کرده؛ بویژه هنگامی که فصل انتخابات از راه می‌رسد، منزلت این نعمت الهی دو چندان می‌شود که بحث پیرامون آن مستلزم مقال دیگری است و کسان خود را می‌طلبد.