کارگران شهرداری‌ها که در طول شبانه‌روز فضا‌های شهر‌های آلوده و مملو از سرب و گوگرد را جاروب می‌کشند و زیر آسمان خاکستری و بی‌روح، مراقب درختان و فضای سبز شهری هستند، در ساعات استراحت از سرفه‌های مکرر و ناتمام و خس‌خس بدآهنگ ریه‌ها، عذاب می‌کشند؛

هرجا می‌روید سروصداست. در اتوبان سروصدای گاز و ترمز ماشین‌ها کلافه‌اتان می‌کند و در کوچه‌ها هم ویراژ موتورها. شیشه را می‌کشید بالا، پنجره را می‌بندید. چه فایده؟ صدا که کم نشد هیچ، صدای بلندشدن هواپیما را هم بعضا باید تحمل کنید. از آن بدتر همسایه بغلی است؛