آغاز سال قمری با محرم و عزاداری اباعبدالله‌الحسین(ع)، مناسبتی است تا با یاری واژگان از حسین(ع) و مرام و مشی ایشان بنویسیم که همه کرامات الهی بر حسین(ع) ختم می‌شود و البته تمام ارادت حسینی نیز نذر خالق یکتا شد. باید دانست که حسین(ع) واژه‌ای نیست که در چند حرف بتوان ادایش کرد و نیز کران‌پذیر نیست که بشود در محدوده‌ای از زمان مانند محرم و مکانی همچون کربلا تبیین کرد؛ حسین(ع)، فقط یک نام نیست؛ بلکه دلنامه‌ای از خداست که از ملکوت برتر است و در لاهوت بر ملائکةالله آشناتر جلوه می‌کند.

مساجد تهران در تاسوعا و عاشورای حسینی برنامه سخنرانی و عزاداری برگزار می کنند.

در عراق کسی نیست که «حمزه الزغیر» (حمزه کوچک) رحمه الله علیه را نشناسند و تاکنون کسی نتوانسته به مقام شامخ وی در نوحه خوانی حسینی و عاشورایی برسد.

محمدحسین رجبی‌دوانی استاد تاریخ اسلام ضمن انتقاد از برخی روضه‌های بی‌پایه گفت: «دانشنامه امام حسین(ع)» و «تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء(ع) » دو منبع معتبر و کاملی است که ذاکران را از دیگر منابع و مقاتل بی‌نیاز می‌کند.