در مورد حضور مردم در انقلاب ۵۷ عبارت مشهوری وجود دارد؛ آن‌ها می‌دانستند که چه نمی‌خواهند، ولی نمی‌دانستند که چه می‌خواهند! این عبارت دستمایه مهران صولتی شده تا با مطرح کردن کردن دوگانه‌هایی متعارض (مادیات همراه با معنویات، جمهوریت همراه با اسلامیت، تجدد همراه با تدین) به نابجایی و غیر ضروری بودن انقلاب اسلامی در ایران بپردازد. آمچیزی که صولتی در بیان آن قاصر بوده یا بدان کم توجهی کرده است. بحث الگو‌های توسعه‌ای و تمدنی مورد نیاز برای انقلاب بواسطه حضور فقه پویا و فاصله گیری از فقه سنتی است. سولتی به جریان چند گامی انقلاب‌ها برای طی شرایط گذار و رسیدن به مرحله تثبیت هم توجهی نداشته است. در واقع، برداشت او از انقلاب، تحقق مدینه فاضله است. همان القائیات نادرستی که بعضا در قالب انحرافات ایدئولوژیک مطرح می‌شود. در نگاه ما، انقلاب قائدتا اقدامی چندگامی یا چند مرحله‌ای بوده، نیازمند بهره گیری از فقه پویا برای اتصال سه بعد جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری در قالب‌های توسعه‌ای و تمدنی است و برای ممانعت از انحرافات، ریزش‌ها و رویش‌های خاص خودش را دارد. انقلاب‌های دینی (نظیر انقلاب ایران) باید در مقابل چالش ها، آسیب‌ها و انحرافات، حساسیت خود را تا لحظه آخر متصل به مرحله تثبیت حفظ کنند و مانع برهم خوردن تعادل سه بعد جمهوری، دینی و انقلابی گری خود باشند.

فاطمه راکعی نوشت، افراد و گروه‌هایی با عناوینی چون ذوب در ولایت و طرفداران انقلاب و...وارد میدان شدند و آرام آرام مسیر اصلی انقلاب را به انحراف کشاندند.با گذشت زمان مشخص شد، افراد و جریاناتی که قبل از انقلاب با دیدگاه‌های سیاسی، فرهنگی و حاکمیتی امام مخالفت‌ها و حتی در برابر ایشان موضع‌گیری‌های جدی داشتند، اعلام می‌کردند نباید از ظرف آبی که فرزند امام نوشیده، آب خورد، در دوران جنگ در پستوهای عافیت خزیده بودند و... پس از فوت ایشان صحنه‌گردان برنامه‌هایی شده‌اند تا میراث امام را به حاشیه رانده و قرائت خود را از اسلام و انقلاب حاکم سازند.

وجود اختلافات قومي و مرزي براي هر دشمن و بیگانه پرستی غنيمت است. دشمنان هميشه سعي مي‌كنند چنين اختلافاتي را به‌عنوان يك اهرم فشار در آستين روابط خارجي خود نگاه‌ ‌دارند. در جريان جنگ ايران و عراق شاهد بهره‌برداري کشورهای متجاوز از احزاب و گروهک های كرد ضدانقلاب، عليه جمهوري اسلامي بودیم.