با وجود گذشت سال‌ها از جنگ، داستان جنگ تحمیلی ایران-عراق هم برای ما قصه پر غصه‌ای شده است. هنوز در فکر آن هستیم و بحث و جدل داریم که چرا بعد از فتح خرمشهر، جنگ تمام نشد؟ آیا اینکار درست بود یا نه. اما واقعیت اینجاست که وقتی جنگ را فقط در میدان تعریف کردی و از کلیت جنگ و بحث صلح غافل بودی، جنگ می‌شود حضور صد درصدی نظامی ها. ناپلئون عبارت تاریخی دارد به این مضمون که جنگ مهمتر از آن است که به دست نظامی‌ها سپرده شود. نظامی، میدان را خوب می‌شناسد، اما از کلیت جنگ و بحث صلح، چندان آگاهی ندارد. قصد باز کردن داستان را نداریم، ولی وقتی عراق با عملیات رمضان، بچه‌ها را در فاو زمینگیر کرد، بعضی از اقایان کجا بودند؟ همان‌هایی که الان هم برای خودشان بیا و برویی دارند. همه این مسائل به کنار، هزار میلیارد دلار خسارت جنگ را کی قرار است از عراق مطالبه کنیم. ما پول سختی‌های تحمیل شده بر خودمان و هم میهن هایمان و زندگی‌های از دست رفته را می‌خواهیم. کسی نیست که پاسخگو باشد؟

معاون پژوهشی و فناوری وزیر علوم یادآور شد: با پایان جنگ تحمیلی فرصت خوبی برای فعالیت در عرصه علم و فناوری در کشور ایجاد شد، در این سال‌ها به ذهن کسی خطور نمی‌کرد که این کشور بتواند دوره دکتری برگزار کند. همچنین هیچکس فکر نمی‌کرد که ایران بتواند در توسعه جهانی مشارکت کند، اما در دو دهه اخیر دستاورد‌های خوبی در این عرصه داشته ایم.

همچنان پرسش‌هایی درباره علت و چرایی جنگ، تعویق پذیرش قطعنامه‌های بین المللی و... باقی مانده است. یکی از این دست سوال‌ها این است که آیا ایران در راه اندازی جنگ نقشی داشت؟

بیست و ششمین روز از مرداد ماه یادآور بازگشت سرافرازانه آزادگان به میهن در سال 1369 و فرصتی برای مرور رشادت‌های این غیور مردان است.

درحالی‌که در سال 1361، بعد از فتح خرمشهر، فضای حاکم بر کشور و جبهه‌های جنگ، تعقیب متجاوز تا سقوط رژیم بعث عراق بود و به‌هیچ‌وجه این‌گونه سؤالات در زمان جنگ مطرح نگردید.

حکایت مهر مادر نوسودی که با نگهداری از فرزند معلول خود از دوران دفاع مقدس، آسودگی را زمانی معنی می کند که این فرزندش در آغوش خود بزرگ شود.