این روزها، همه دوست دارند فلسفه را عامه‌پسند و ساده‌فهم کنند. یکسری به‌دنبال بازی فکری‌اند، و عده‌ای هم می‌خواهند زخم‌های روحی‌شان را با آن تسکین بدهند. اما هیچ‌چیز فیلسوفان کلاسیک را به این اندازه عصبانی نمی‌کند. آن‌ها می‌گویند فلسفه به شما احساس زیرکی و نشاط نمی‌دهد، بلکه کاری می‌کند فکر کنید احمق‌تر شده‌اید: با فلسفه‌ورزیدن کشف می‌کنید که حتی امور بسیار ابتدایی را نیز نمی‌دانید. اگر مواجهه‌تان با مسائل فلسفی طوری نباشد که خواب را از چشمتان بدزدد، پس آن‌ها را فقط به سخره گرفته‌اید و بس.

«دومين محاكمه سقراط» عنوان نمایش‌نامه‌اي است از آلن بديو كه با ترجمه محمدرضا خاكي در نشر روزبهان منتشر شده است. خاكي پيش از اين اثر ديگري از بديو با عنوان «ستايش تئاتر» ترجمه كرده بود كه در آنجا بديو ايده‌هايش درباره تئاتر را در قالب گفت‌وگويي طولاني توضيح داده بود.

فلسفه در زمان‌های گذشته و به‌‌ویژه در دوران اوج خود در یونان همیشه پیوند نزدیکی با مردم و زندگی روزمره داشته است. شاید امروزه با بحرانی‌ترشدن اوضاع جهان، افزایش چشمگیر فقر، بحران‌های زیست‌محیطی و خشونت فرا‌گیر در همه کشور‌ها فلسفه برای عموم مردم به کاری بی‌معنا تبدیل شده باشد. در این میان، اما از نقش فلاسفه و نظریه‌پردازان نیز نباید غافل ماند. روزگاری فلسفه در دل جامعه رفته بود اما اکنون محدود به ژورنال‌ها و کلاس‌های دانشگاهی شده است.

استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی گفت: ما در روزگاری زندگی می‌کنیم که خوف و رجا گریبانگیر ما است. ما هم به لحاظ روانشناسی درگیر هستیم، اموری که در منطقه می‌گذرد نگرانمان می‌کند و این مرحله تاریخی با دوره‌های قبل متفاوت است.