محاسن بلند، آشفته و سفید دکتر فیاض و تاکید مکرر او بر واژه عرفان نشان دهنده غرقه شدگی موضعی و وضعیتی او در مباحث و حوزه عرفان در شرایط کنونی است. موضوع به قدرت رسیدن ترامپ، رفتار‌های احتمالی و میدان نیروی پیش روی وی، نوع تعاملات با چین و المان و روسیه، نوع تعامل با ایران، اثرگذاری افزایش سن بر شیوه تصمیم گیری ترامپ را با منظومه فکری خود با محوریت عرفان مورد بحث قرار می‌دهد. فیاض معتقد است که عرفان غایت‌گرایانه ترامپ در نهایت شکل ایدئولوژی به خود می‌گیرد و به فاشیسم منجر می‌شود. به دلیل رویکرد پوپولیستی در پیش گرفته در آمریکا، سوسیالیست‌ها و چپ‌ها به حاشیه رانده می‌شوند و تصمیمات و اقدامات لحظه‌ای و نه بلندمدت است و همه‌چیز به اتفاقاتی بستگی دارد که در لحظه رخ خواهد داد. فیاض می‌گوید پوپولیسم ترامپ در فضای دانشگاهی و نخبگی آمریکا جایگاهی نداشته و بطور متقابل، ترامپ نیز توجهی به دیدگاه و نظریات تئوریسین‌ها ندارد. در چنین شرایطی ترامپ تلاش می‌کند به جای دانشگاهیان سلبریتی‌ها را با خود همراه کند. این وضعیت درباره بوش پسر نیز وجود داشت و بین او و نهاد دانشگاه درگیری ایجاد شد و.. شاید فرمایشات و نظرات دکتر فیاض را بتوان اینگونه اصلاح کرد که غالب نامزد‌های جمهوری خواه، دارای گرایشات بنیادگرایانه هستند. اما منشا و زیرساخت بنیادگرایی خود حق پندار منجر به ایجاد اراده گرایی اجرایی روسای جمهور در دنیای امروز، بجای تاثیرپذیری مستقیم از غایت گرایی دینی یا ملی گرایی افراطی و ... (بنیاد گرایی تکلیف گرا)، ریشه در پیوند عقلانیت منفعت گرا با انواع اراده گرایی (اراده معطوف به خواست، اراده معطوف به عمل، اراده معطوف به هدف، اراده معطوف به قدرت و ...) دارد. بر این قاعده، ترامپ بنیاداندیش غایت گرای خود ناجی پندار آمریکا، بجای فعالیت پوپولیستی، به سمت ساخت ماتریکس‌های منجر به تسخیر کشور‌ها و دولتمردان آن‌ها، گرایش پیدا می‌کند. در این حالت، حتی اقدامات فوری و لحظه‌ای مشاهده شده، ریشه در نوعی پهنه بندی فکری منجر به تسخیر (استعمار، استثمار، امپریالیست گرایی و ...) دارد، موضوعی که پیشنهاد می‌شود در قالب بحثی مجدد با دکتر فیاض، مورد بررسی متقابل قرار گیرد.

در هیچ‌جای دنیا دموکراسی معجزه نمی‌کند و برای ساختن نیاز به سیاست‌گذاری و تلاش زیاد است، درحالی‌که برای ویرانی و ازبین‌بردن، قهرکردن و سکوت کفایت می‌کند. نخبگان باید از حکومت قانون دفاع کنند، زیرا انتخابات به‌تن‌هایی حافظ دموکراسی نیست.

شاید باورتون نشه، ولی امروز در بعضی از محله‌های رنگین‌پوستان آمریکایی، شعبات اخذ رأی کمتری وجود داره و این مراکز ساعت کمتری رو باز هستند.

پایان سال ۲۰۱۶ هنگامی که پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا اعلام شد، نظرسنجی‌های متعدد نشان داد همگان دچار نگرانی شده‌اند، اما پس از مدتی عملکرد بازارهای مالی مثبت شد. رشد شاخص‌ها که تا چند ماه پیش ادامه پیدا کرده بود، حاصل وعده‌هایی بود که ترامپ درباره کمک به رونق اقتصاد آمریکا مطرح کرد. می‌توان گفت مبنای سیاست‌های ترامپ در حدود دو سالی که او در کاخ سفید مستقر بوده است، ایده «اول آمریکا» است که در شکل‌های مختلف به نمایش گذاشته شده و «ترامپیسم» را به‌وجود آورده است. اگرچه دیدگاه‌های مختلف درباره سیاست‌های ترامپ در مسائل داخلی و خارجی مطرح شده، اما می‌توان گفت این سیاست‌ها بر چهار مبنا قرار داشته است: حذف مقررات دست و پاگیر، فرمان‌های اجرایی، اتخاذ تدابیر برای کاهش کسری تجاری و افزایش تهدید استفاده از نیروی انتظامی.

ناچیز شمردن آرای مستقیم مردمی، مهندسی حزبی انتخابات، بی اعتمادی مردم به حاکمیت سیاسی، صرف هزینه‌های هنگفت برای پیروزی و سرکوب آرای جمعی حاکی از افول دموکراسی آمریکایی و فرو‌افتادن امپراطوری آمریکا به سراشیبی سقوط است.