سخنگوی وزارت امور خارجه ایران می‌گوید که با تعداد اندکی از کشورها روابط‌مان مطلوب نیست و البته مقصر هم ما نیستیم و اگر اختلاف نظری هم هست آماده‌ایم پشت میز مذاکره و مسالمت‌‌آمیز آن را حل کنیم.

اختلاف نظر بین اهالی یک رسانه تازگی ندارد و اتفاقا اقتضای کار رسانه تضارب آرا و رسیدن به اتفاق نظر از دل همین اختلاف‌هاست. اما اینکه این اختلاف‌ها نمود بیرونی پیدا کند و درخصوص رسانه‌ای که عنوان ملی را هم همراه دارد، به آنتن زنده کشیده شود، بیش از همه اتلاف زمان و هزینه‌ای است که بر اساس ماموریت صداوسیما، صرفا باید برای مخاطب ایرانی صرف شود.

جامعه ایرانی ناامید است. این جمله را این روزها زیاد می‌شنویم و می‌خوانیم. «امید اجتماعی» مفهومی است که به محور نشست‌ها و هم‌اندیشی‌های مختلف تبدیل شده است. از رئیس‌جمهور گرفته تا نمایندگان مجلس «امید» را دغدغه خود می‌دانند و می‌کوشند «دستوری» آن را احیا کنند. تحلیلگران و اندیشمندان حوزه‌های مختلف نیز قلم به دست گرفته‌اند و تلاش می‌کنند با واکاوی علل ترویج و تشدید ناامیدی، برای جان بخشیدن دوباره به امید به یاری حکمرانی بیایند. تب ناامیدی اما، رو به روز تندتر می‌شود. اختلاف‌نظرها هم کماکان پابرجاست.

بعد از اختلاف نظرها بر سر کارشکنی آمریکا درباره جلوگیری از ورود بانک‌های بزرگ بین‌المللی به تعامل با ایران و تلاش برای نگه داشتن فضای رعب و وحشت از ورود سرمایه‌گذاران خارجی به ایران، تمدید قانون داماتو دومین چالشی است که از سوی آمریکا برجام را با ابهام مواجه کرده است.