« احوال شخصیه » به مجموعه صفات انسان که به اعتبار آنها یک شخص در اجتماع دارای حق و حقوق شده و آن را اعمال و اجرا ‌کند، گفته می‌شود. اوصافی، احوال شخصیه را تشکیل می‌دهند که قابل تقویم و مبادله به پول نباشند و از حیث حقوق مدنی آثاری بر آنها تعلق گیرد.

حجت الاسلام هدایت نیا در خصوص حقوق عمومی و خصوصی بیگانگان آورده است: در حقوق خصوصی، اصل این است که بیگانه مانند اتباع ایران از تمام حقوق برخوردار است؛ مگر این که قانون صریحاً حقی را از آن منع کرده باشد، اما در حقوق عمومی، امر بر عکس است؛ یعنی اصل این است که بیگانه در ایران از حقوق عمومی محروم است مگر این که قانون این حق را به وی داده باشد.

احوال شخصیه به معنای اوصاف و خصوصیاتی است که وضع و هویت شخصی و حقوقی و نیز تکالیف فرد در اجتماع را معین می‌کند.