اینکه قلم بدست بگیریم و به اسم تحلیل هر کجی و نادرستی را به خورد مخاطب بدهیم را نمی‌توان تحلیل نامید و شاید مناسب‌ترین واژه برای آن چرندیات (بی ربط، بی معنی، بیهوده، پوچ، چرت، لاطائل، مزخرف، مهمل، نامربوط، یاوه) باشد. ابوالفضل بساکی کارشناس ارشد اقتصاد دانشگاه تهران در متنی با عنوان بانک‌های خصوصی پشت‌پرده جهش‌های ارزی، مثلا اقدام به آسیب شناسی موضوع نموده است. آسیبی که نویسنده نتوانسته است در آن فرق بین عملکرد بانک‌های دولتی با خصوصی را در موضوع مورد تمرکز خود، تفکیک نماید و بصورت شکلی به بانک‌های خصوصی تاخته است. نویسنده توانایی تحلیل علل افزایش نقدینگی و شیوه تعیین سالیانه سود سپرده و تسهیلات بانکی و سود بین بانکی را نداشته و آن را به بانک‌های خصوصی چسبانده است. نویسنده از یک طرف، سرمایه گذاری بانک‌ها در امور مختلف را عامل تشدید نقدینگی بیان داشته و در انتها، بحث جهت دهی سرمایه گذاری را مطرح می‌کند؟ نویسنده بر اساس تحلیل‌های ارایه شده و به احتمال بالا، سه بانک خصوصی مسئله دار را معادل کل نظام بانکداری کشور و بانک‌های خصوصی قرار داده است و ده‌ها دلیل دیگر. حال سوال مشخص ما این است که آیا منتشر کردن چنین مقالاتی با سطحی ضعیف از تحلیل آنهم در صفحه اول یک روزنامه دولتی، تشویش اذهان عمومی محسوب نمی‌شود؟ تاکید می‌شود که هدف ما نقد مطالب نویسنده در مقاله حاضر بوده و هیچ جسارت و تعریضی را نسبت به شخصیت و سایر توانمندی‌های او، پذیرا نبوده و نمی‌پسندیم. نقد ما بر روزنامه وزین ایران نیز این است که چرا بدون بررسی لازم و کافی، اقدام به انعکاس موضوع کرده اند. انتقاد شدیدتر ما هم بر انجمن‌های علمی و صنفی پولی- بانکی، مالی-حسابداری، بانکداری و حوزه‌های مرتبط وارد است که چرا با سکوت‌های نابجا، شرایط را برای طرح چنین تحلیل‌های نادرستی فراهم نموده و در حالی که بالغ بر ۸۰ درصد اقتصاد کشور، وابسته به فعالیت حوزه پولی- بانکی است، اجازه تشویش اذهان و انحراف افکار عمومی را می‌دهند. منتظر دریافت توضیحات از جانب کلیه ذی نفعان و ذی مدخلان هستیم.

تنها ۲۰درصد صنایع آلاینده از تهران خارج شده ‌است خروج واحدهای کوچک بدون ایجاد زیرساخت، موجب تعطیلی مشاغل شده است خروج کارخانجات تنها راهکار نجات شهر از آلودگی نیست.