برای ایران، اسد عمدتا یک متحد قابل اعتماد در هرگونه دگیری احتمالی در آینده با اسرائیل قلمداد می‌شود. حزب‌الله لبنان هم چنین جایگاهی نزد ایران دارد. به همین خاطر بود که پس از آغاز ناارآمی‌ها در سوریه از سال‎های گذشته، تهران موقعیت خطرناک ایجاد شده را پیش‌بینی کرد و به سرعت وارد عمل شد تا اطمینان حاصل کند که اسد در قدرت باقی خواهد ماند.

پیروزی در حلب برای سیاسیون خارجی نیز می‌تواند نماد باشد. نمادی از شکست سیاست‌های آنها در سال‌های اخیر در منطقه. سیاستی که به بهانه طرح «خاورمیانه بزرگ» از سال ۲۰۰۱ شروع شد و در چند سال اخیر، به اوج خود رسید.

همکاری نزدیک ایران و روسیه، روش مبارزه با تروریست‌ها و هدایت مذاکرات صلح سوریه را به نفع رویکرد چندجانبه‌گرایی در منطقه تغییر داده که باید گفت تنها راه حل دستیابی به یک صلح پایدار در منطقه است.