یکی از مهم‌ترین مسائل فکری دوره‌ی معاصر ما، جست و جوی علل و ریشه‌های عقب ماندن جوامع اسلامی به طور اعم و جامعه‌ی ایران به طور اخص از قافله‌ی تمدن جدید با منشأ اروپای غربی و تلاش برای یافتن جواب پرسش‌های کلانی مانند موارد ذیل است؛ چرا تمدن جدید عصر حاضر صرفاً در جغرافیای اروپای غربی سر برآورد؟ چرا سرزمین‌های دیگر از جمله ممالک اسلامی نتوانستند بستر و شرایط لازم برای سر بر آوردن چنین پدیده‌ای را فراهم کنند؟ چرا سرزمین‌های اسلامی در عین این ناتوانی، حتی در برابر این تمدن جدید مقاومت نشان داده و به راحتی حاضر به جذب آن نبوده و نیستند؟

رسول جعفریان معتقد است جریان ضدعلم در جامعه ما، می خواهد علم را به جهت گیری به نفع غرب پیوند بزند و ما را از علم محروم کند که نتیجه آن، اتفاقا شکست ما در برابر همین غرب است.

ریشه این بحث آن است که اسلام از ما می خواهد دین را به عنوان یک سیستم جامع زندگی در همه ابعاد آن پیاده کنیم و به دنیا گسترش دهیم؛ در برابر کسانی که دین را بخشی از زندگی می‌دانند که این مساله همان نگاه سکولاریستی است.