سالانه حجم قابل توجهی از تسهیلات بانکی و ارز دولتی که با هدف حمایت از تولید تخصیص می‌یابد، در عمل به شرکت‌های صوری یا «اشباح صنعتی» می‌رسد. واحدهای تولیدی که در آنها نه تولیدی صورت می‏گیرد و نه شاغلی در آنها وجود دارد، اما همیشه در صف اول دریافت مواد اولیه، ارز و تسهیلات ریالی هستند. بخش قابل توجهی از این معضل به خاطر ساختار کژکارکردی است که رانت را تعریف کرده و فکر می‌کند که با سامانه و نظارت می‏تواند مطمئن باشد که از سوءاستفاده جلوگیری می‏کند. کارشناسان اعتقاد دارند این «اشباح صنعتی» مهم‌ترین عامل انحراف منابع از تخصیص بهینه و همین‌طور عامل اصلی تضعیف صرفه مقیاس اقتصاد هستند. در شرایطی که واحدهای تولیدی موجود با مشکلات متعددی در حوزه برق، گاز و کمبود منابع در گردش مواجهند، ارائه غیر‏شفاف و بی‏رویه مجوز به واحدهای جدید باید مورد بازبینی قرار گیرد. با تخصیص بازارمحور ارز و منابع بانکی، بنگاه‌های تولیدی برای استفاده از انتفاع تولید به‌وجود می‏آیند نه استفاده از رانت و این‌گونه دیگر خبری از اشباح صنعتی نخواهد بود.

این روز‌ها صحبت از مشکلات صنایع بسیار سخت است. چراکه این مشکلات به یک یا دو مشکل ختم نمی‌شود که بتوان با صحبت در رابطه با آن به راه حل‌ها و راهکار‌های نجات دهنده صنعت دست پیدا کرد. مشکلات صنایع به اندازه‌ای بزرگ و بغرنج شده که صنعتگران دیگر از خیر حل مشکلات گذشته و به فکر مهاجرت از کشور افتاده اند. کوچ صنعتگران کشور به کشور‌های همسایه به دلیل تامین مالی و استفاده از ابزار‌های متنوع و مورد نیاز تولید در این کشورها، زنگ خطر کاهش تولید و افزایش قیمت کالا‌ها را در آینده‌ای نزدیک به صدا در آورده است.

علیرضا کلاهی صمدی ، عضو کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران، نقدینگی را مهم‌ترین چالش فعلی صنعت ایران می داند و معتقد است با توسعه مبتنی بر خوشه‌های صنعتی می‌توان صنعت و بخش مولد اقتصاد ایران را از وضعیت فعلی خارج کرد.

برخی از موفق‌ترین شرکت‌های ما در حوزه لوازم خانگی مونتاژکنندگان بوده‌اند و متاسفانه محصولات شرکت‌های تولیدی کیفیت لازم را ندارند .

دردنیای به شدت دگرگون شونده امروز که معادلات و بلوک بندیها و منافع کشورها و شرکتها در یک چشم به هم زدن تحول می کند ، مدیران شرکتهای بزرگ که منافع عمده در امریکا دارند هرگز حاضر نمی شوند به ایران یا هرکشور دیگری تضمین ادامه همکاری در هر شرایطی بدهند.

رئیس اتاق ایران گفت عدم استفاده از ظرفیت تشکل‌ها جفا در حق بخش خصوصی خواهد بود و طی همه این سال‌ها اتفاقات تکراری رخ دادند و واکنشهای مناسب برای حل آنها صورت نگرفته است بنابراین ضرورت دارد که منشا بروز معضلات را شناسایی و رسیدگی کنیم.

صنایع بالادستی و به اصطلاح مادر موظف هستند مواد اولیه موردنیاز صنایع پایین دستی و تکمیلی را فراهم کنند نه انیکه به نیت کسب سود علی رغم نیاز داخلی برای تولید کالاهای صنعتی، اقدام به صادرات مواد اولیه حتی به قیمت کمتر از بهای جهانی کنند؛ این اقدام خلاف منافع ملی و سیاست های اقتصاد مقاومتی است.