مدرسه فلسفی اصفهان یا آنچه که به مکتب فلسفی اصفهان مشهور است، به دوره‌ای از تاریخ فلسفه در جهان اسلام اشاره دارد که عصر صفوی در ایران توسط فیلسوفانی همچون میرداماد، ملاصدرا و ملارجبعلی تبریزی پایه‌گذاری شده است. درباره این مدرسه فلسفی اطلاعات ما به صورت یکسان نیست. درباره برخی از فیلسوفان این دوره بیشتر برخی دیگر اطلاعات در دست داریم. آنچه در این نوشتار مورد بررسی قرار می‌گیرد معرفی این مدرسه فلسفی است.

کتاب «هویت ایرانی در گذر تاریخ: نقد و بررسی کتاب هویت ایرانی» تالیف عماد افروغ با پیش‌گفتاری از احمد اشرف از سوی نشر علم منتشر شد.عماد افروغ در این کتابضمن مرور فصول کتاب «هویت ایرانی.» به ارزیابی برخی از آنها، به طور عمده فصل‌های یک، دو، سه، چهار و هشت پرداخته و در پایان بحث خود را با یک نقد و ارزیابی نهایی و کوتاه به سرانجام رسانده است.

پس از 428 سال؛یادگار باقی مانده از عصر صفوی سفیر گورکانی در فهرست آثار ملی زنجان جای گرفت.

تهران، این پایتخت ۲۰۰ساله، شاهد رفت و آمدهایی بوده و ریشه‌های آن را باید در روزگار تاسیس حکومت قاجار و انتخاب تهران به پایتختی آن در سال ۱۱۶۴ خورشیدی دانست. روزگاری که سرزمین خسته از جنگ ایران به عرصه رقابت قدرت‌های نوظهور قرن هجدهم اروپا تبدیل شد و سفرای متعددی از جانب روس، انگلیس و فرانسه و حتی آمریکا و ژاپن به دربار سلاطین قاجار روانه شدند.

شهرستان قم که در خرداد سال 1375 شمسی به استان تبدیل شد ، شهری است در حاشیه کویر که در فاصله 140 کیلومتری جنوب شهر تهران قرار دارد. این شهر، قرن‏ها پیش از ورود اسلام به آن، به صورت روستایی بزرگ، در میان روستاهای فراوانِ اطراف، منطقه‏ای مسکونی بوده و روایت‏های تاریخی متعددی در چگونگی تأسیس آن نقل شده است. یکی از علمی‏ترین آن روایات، تبدیل کلمه «کومه» (به معنای خانه‏های کوچک کنار هم) به کُم و سپس تبدیل آن به قم توسط اعراب مهاجر است. برخی نیز قم را برگرفته از کَمیدان که نام بخشی از این منطقه بوده و به اختصار کُم نامیده شده و سپس اعراب مهاجر، آن را به قم تغییر داده‏اند توجیه کرده‏اند.