سال‌هاست در برگزاری انتخابات گوناگون در جمهوری اسلامی ایران پدیده رد صلاحیت افراد در نوع خود به مسأله‌ای مهم تبدیل شده است. این پدیده توجه نخبگان اجتماعی، عموم مردم و حتی گاه افکار و رسانه‌های عمومی جهانی را هم به خود جلب کرده است. جدا از کاستی‌ها و مشکلات عملی تا آنجا که مسأله به جنبه‌های نظری بازمی‌گردد، به نظر می‌رسد سوء برداشت‌هایی در این باره وجود دارد. نوشتار حاضر می‌کوشد به چند سوء برداشت در این باره بپردازد. امید می‌رود اکنون که لایحه جامع انتخابات در دستور کار دولت قرار دارد به این نکات توجه شود تا شاید باب این منازعه و مناقشه بسته شود یا دست‌کم دامنه آن محدودتر شود.