در قرآن، دو نوع گشایش برای دو گروه مطرح است: الف: رفاه و گشایش برای خوبان كه همراه با بركات است، «لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَكاتٍ». ب: رفاه و گشایش برای كفّار و نااهلان كه دیگر همراه با بركت نیست، «فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَیْ‌ءٍ»، زیرا چه بسا نعمت‌ها، ناپایدار و سبب غفلت و غرور و طغیان باشد.

دعا، دعانویسی، استخاره، سحر و جادو و از این قبیل مباحث، صحبت‌هایی است که در میان بسیاری از افراد مانند نقل و نبات است و برخی به آن آنقدر ایمان دارند که گا‌هی خداوند بزرگ را یادشان می‌رود و دست به دامان افرادی به عنوان دعانویس می‌شوند و برخی در نقطه مقابل اصلا چنین چیز‌هایی را باور نداشته و تنها به راز و نیاز به پروردگار خود می‌پردازند. حال با این تفاسیر قصد داریم تا در این مطلب به بررسی دعانویسی و اصل آن در اسلام و همچنین حکم شرعی پیرامون آن بپردازیم، پس پیشنهاد می‌کنیم با ما همراه باشید.

«و لکل امه اجل فأذا جاء اجلهم لا یستأخرون ساعه و لا یستقدمون» برای هر قوم و جمعیتی زمان مدت معینی است و به هنگامی که مدت آن فرا رسد نه ساعتی از آن تاخیر می‌کنند و نه بر آن پیشی می‌گیرد. ( سوره اعراف ، آیه 34)

پژوهش درباره جایگاه عدد چهل، در حوزه‌های بسیار متنوع با وجود انبوهی از شواهد، تنها درصورتی میسر است که دسته‌بندی و گونه‌شناسی‌ای از آن‌ها فراهم شود. اهمیت و بسامد هر یک از گونه‌ها یکسان نیست و به‌ویژه در زمینه سنت اسلامی، برخی گونه‌های کاربرد عدد چهل، بر برخی دیگر ترجیح یافته‌اند. سه‌گونه عمده کاربرد عدد چهل در سنّت اسلامی شامل بیان کثرت، بیان مدت زمانی دوره، بیان اتمام یک دوره، می شود.