انسان اخلاقی به قوانین احترام می‌گذارد، اما اگر در موقعیتی خاص، قانون معنایش را از دست بدهد، چه؟ «قانون قانون است». به موقعیت‌هایی فکر کنید که این جمله را شنیده‌اید. احتمالاً بیشترشان به‌عنوان موقعیت‌هایی بد، نامنصفانه و غیرعقلانی در خاطراتتان ثبت شده‌اند. مثلاً به سختی از محل کارتان مرخصی گرفته‌اید و برای کاری اداری از این سر شهر، رفته‌اید به آن سر شهر، اما یادتان رفته است کارت ملی‌تان را ببرید. عکسش را توی گوشی‌تان دارید، گواهینامه هم همراهتان است، اما کارمند وظیفه‌شناس می‌گوید: «فقط اصلِ کارت ملی. قانون قانون است». چه حسی پیدا می‌کنید؟ آیا گاهی باید قوانین را شکست؟

در بسیاری از مواقع، نظام‌های سیاسی و ساخت‌های قدرت حاکم بر یک کشور، هزینه حمایت و صحبت نادرست، عمل نابجا و یا اشتباه یک یا چند نفر از کارکنان اداری، نظامی، امنیتی یا قضائی خود را می‌دهند. نمونه این هزینه ها، هزینه‌ای است که آمریکا برای یک افسر پلیس در جریان قتل جورج فلوید پرداخت. یادمان باشد اگر سیستم اداری سالم باشد، هزینه اشتباه یک فرد به راحتی قابل جبران است. اما اگر سیستم ناسالم باشد، اشتباه یک فرد، بهانه‌ای برای یک آشوب می‌شود.

شهروندانی از عربستان سعودی: ۷ تن ، اردن: ۳ تن، تونس: ۲ تن، لبنان: ۲ تن ، ترکیه: ۱۱ تن، هند: ۲ تن، عراق: ۳ تن، بلژیک: ۲ تن ،کویت: ۲ تن ، کانادا: ۲ تن،سوریه: ۲ تن، اسرائیل (فلسطینی دارای شناسنامه اسرائیلی): یک تن