نیروی انسانی متخصص و دانش مدار جزء دارایی های یک سازمان و به عنوان مهمترین مزیت رقابتی و کمیاب ترین منبع در اقتصاد دانش محور امروز است.ارائه محصولات و خدمات متمایز و با کیفیت،کاهش هزینه ها، خلاقیت، نوآوری و افزایش رقابت پذیری از مزایای برخورداری از منابع انسانی کیفی و دانشی است

واقعیت آن است که چندی است ناامیدی به صورت فزاینده‌ای در کشور پمپاژ می‌شود و نه فقط برخی از مردم بلکه روشنفکران و سیاست گذاران نیز اغلب ناآگاهانه و یا ناخواسته به آن دامن می‌زنند. مصادیق این نوع از رفتار این روزها به تکرار قابل مشاهده است، فارغ از آن که مساله بنیادی کشور، ضرورت نوسازی و بازسازی نظام تدبیر است که خود آفریننده در این حالت پرداختن به مسائل فرعی و مشغول داشتن خود و دیگران و حتی انتظار از بالاترین مقام اجرایی کشور به افتادن در تله مسائل کوتاه مدت و تشدید تعارضات قابل درک نیست. برخی از اندیشمندانی که فرایندهای توسعه را بررسی می‌کنند دسته‌بندی دوگانه‌ای از شرایط کشورهای در حال توسعه دارند. در برخی جوامع تمایل، قدرت و مشروعیت در کشور برای بهبود وضع موجود و رسیدن به توسعه یافتگی وجود دارد. در این حالت ارتقای ظرفیت‌های هم جامعه و هم حکومت، توصیه می‌شود

آیت الله محمد تقی مصباح یزدی رئیس موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی با اشاره به نامتناسب بودن توسعه شهری قم با امکانات و زیر ساخت های موجود این شهر گفت: فرایند توسعه شهر قم باید مطابق یک چشم انداز و افق بلند مدت پیش برود.