استاد ادبیات فارسی از ادبیات و هنر در این روز‌ها به عنوان یک یاری‌رسان یاد کرد و گفت: «هنر و ادب همان یاری را به ما می‌تواند برساند که همواره تاکنون رسانده است. آن‎چه دگرگون شده است در این یاری‌رسانی در روزگار کرونایی، تنها این است که زمینه بیشتر بر این یاری‌رسانی فراهم آمده است؛ زیرا مردمان از بیم کرونا زمانی بیشتر را در خانه می‌گذرانند و بیشتر می‌توانند از خواندن کتاب بهره ببرند و با شاهکار‌های ادب پارسی بیش از پیش آشنا شوند. چون در پهنه سخن پارسی با زمینه‌هایی روبه‌رو می‌شوند که در آن‌ها از شکیبایی، ایستادگی در برابر سختی‌ها و دشواری‌های روزگار، امید به آینده و... سخن رفته است، این آشنایی بیشتر و ژرف‌تر با ادب پارسی می‌تواند آن توانمندی روانی و رانه‌ای (عاطفی) را که در گذراندن این روزگار دشوار بدان نیاز است، بیشتر کند تا کسانی که از این گنجینه گران‌سنگ بهره برده‌اند، با آمادگی و توان بیشتر بتوانند این زمانه تلخ و تار را با گزند و آسیب کمتر بگذرانند».

زمانی ایران آرمانگاه این کشورها بود و می توانستیم از این توانش بی مانند که سال های گذشته در ایران فرهنگی رخ داد، بیشترین بهره را ببریم، اما ما از آن بهره نبردیم و آن توانش از میان رفت. چهره ماندگار فرهنگ و ادب ایران در دیدار اعضای پویش مردمی «حمایت از تشکیل اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی»، با اشاره به این که «سالهاست به ایران پهناور فرهنگی می اندیشم»، گفت: «آن چه من آزموده ام و در سفر به سرزمین های همجوار، دیده و شنیده ام، زمینه های فرهنگی و اجتماعی در این کشورها؛ چه آنان که با ما همزبانند و چه آنان که بخشی از جغرافیای فرهنگی ایرانند، فراهم است؛ همه آنان هر یک به زبانی، از "ایران فرهنگی" نام می برند و به همانی می اندیشند که من ایران پهناور فرهنگی مینامم».

فرهیخته کرمانشاهی با اشاره به اینکه ایران از آن همه ایرانیان است، گفت: ما جامه فراگیر ملی نداریم و می‌باید این جامه وجود داشته باشد.