تاریخ ادیان بر این نکته انگشت تاکید نهاده اند که پیامبران برای هدایت مردم و رستگاری آنان، ظهور کرده اند و همت و بعضا جان خویش را بر سر رسالت شان نهاده اند. پیامبری، از جنس هدایت و راهنمایی خلق به سوی حق است. پیامبران آمدند و تلاش کردند تا عامه‌ی مردم را به سوی خداوند برگردانند و جانشان را به سوی او رهسپار کنند، آنان نیامدند که حکومت کنند، بلکه حاملان وحی بودند و می‌خواستند دست انسان را بگیرند و در دستان خداوند بگذارند. از این رو، پیامبری، از جنس مدیریت این جهانی نبوده است.

یک استاد علوم ارتباطات اجتماعی گفت: اگر می‌خواهیم افکار عمومی همراه باشد حتما باید ابزار مدیریت افکار عمومی در دسترس باشد و آن ابزار چیزی نیست جز رسانه. پس به همین جهت است که رسانه از ویژگی‌های خاصی برخوردار است.

بعضی از مقامات مدام اعلام می کنند چهارده بار تذکر دادیم و کسبه گوش نکردند. واقعاً اگر در این ساختمان مهمانی برپا می شد و آواز و طربی بر پا، چهارده بار تذکر می دادید؟