بالاشهری‌ها از امکانات رفاهی تهران به میزان ۳برابر خدمات در دسترس پایین‌شهر، بهره‌ می‌برند؛ اما تقریبا به یک اندازه مالیات شهری می‌پردازند.

اداره مطلوب شهر و تامین کیفیت زندگی آن چنان که مطلوب بیشتر ساکنان باشد، هزینه دارد. بسیاری از خدمات و تسهیلات شهری مانند آتش‌نشانی و ایمنی، پارک و فضای سبز، پیاده رو، پل، زیرگذر و خیابان در زمره کالا‌های عمومی مجانی محسوب می‌شوند که برای استفاده از آن‌ها هزینه مستقیمی از کسی دریافت نمی‌شود.

صبح امروز لایحه‌ای دو فوریتی در راستای حمایت از مؤدیان و شهروندان تهرانی در پی شیوع ویروس کرونا به شورای شهر تقدیم شد که حامد مظاهریان معاون برنامه‌ریزی و امور شوراهای شهرداری تهران در تشریح این لایحه در صحن علنی شورای شهر گفت: در پی شیوع ویروس کرونا توصیه می‌شود که مردم کمتر از خانه خارج شوند.

در چند ماه اخیر با افزایش قیمت در تمامی زوایای معیشتی مواجه بودیم، قیمت مسکن، اجاره خانه، مواد غذایی، امکانات درمانی و در کل همه چیز افزایش یافت و باعث محدود شدن فعالیت‌های زندگی در همه ابعاد شد.

امروزه یکی از مهم‌ترین مسائل شهرداری‌ها به‌ویژه شهرداری تهران، بحث تامین منابع مالی برای اداره شهر است. پس از تصویب قانون «خودکفایی شهرداری‌های کشور» در دهه ۶۰ ، کمک‌های دولتی به شهرداری‌های کشور کم و کمتر شد و از آنجا که هزینه‌های شهرداری‌های کلان‌شهرها تحت تاثیر رشد فزاینده جمعیت شهری سال به سال صعود کرد، شهرداری‌ها مجبور شدند جای خالی اعتبارات دولتی را با منابع سهل الوصول تامین کنند که در این مسیر عمده شهرداری‌های کشور از جمله تهران و سایر شهرهای بزرگ به سمت دریافت نوع مخرب عوارض ساخت‌وساز حرکت کردند. از این‌رو وضعیت امروز شهرداری‌های شهرهای بزرگ به جایی رسیده است که منابع مستمر و پایدار آنها تا حدی کاهش یافته است که حتی کفاف هزینه‌های دائمی کلان‌شهرها را هم نمی‌دهد.

وابستگی به منابع مالی ناپایدار در مرحله نخست به دلیل مغایرت با اهداف توسعه پایدار شهری منجر به کاهش کیفیت محیطی و زندگی شهروندان می شود. عارضه دومی که به دلیل تغذیه از درآمد سمی حاصل از انواع عوارض ساختمانی به شهر وارد می شود «اتلاف منابع» است.