همواره بزرگترین دغدغه والدین دانش آموزان افغانستانی مقیم ایران ثبت نام فرزندان آن‌ها در مدارس کشورمان است، زیرا صدور بخشنامه و ابلاغیه‌های متعدد باعث سردرگمی و استرس آن‌ها برای تحصیل شده است. دانش آموزان افغانستانی در تابستان مستمرا اضطراب این را دارند که آیا در مدارس ایران ثبت نام می‌شوند یا خیر؟ صدور بخشنامه‌ها و ابلاغیه‌های متعدد از سوی وزارت آموزش و پرورش و وزارت کشور باعث شده که پدر و مادر افغانستانی مقیم ایران هر روز پرونده و مدارک به دست از این مدرسه به مدرسه دیگر و از این منطقه به منطقه دیگر برود.

عضو هیئت مدیره انجمن حامی می‌گوید: پیش بینی می‌شود از کل جمعیتی که وارد کشور شده، بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار نفر کودک و نوجوانِ در سن آموزش هستند که این تعداد به حداقل ۱۲ هزار کلاس درس جدید نیاز دارن که رقمی بالغ بر ۱۸۰ میلیون دلار بودجه نیاز دارد. این در شرایطی است است که تا قبل از ورود این تعداد افراد جدید به نظام آموزشی، مدارس کشور ۶۰۰ هزار تبعه خارجی را در خود جای داده بودند. مسئله اینجاست که وقتی داریم آموزش را درنسبت با دانش آموزان پناهجو یا مهاجر بررسی می‌کنیم باید به سایر حوزه‌های مرتبط نیز توجه کنیم. در سال‌های اخیر در حالی با افزایش حجم دانش آموز در نظام آموزشی کشور مواجه بوده‌ایم که آموزش همواره جزو حوزه‌های مغفول مانده و ضعیف مانده در نظام بودجه ریزی در کشور به شماره رفته و همواره نگران کیفیت آموزش و نبود استاندارد‌های آموزشی بوده‌ایم.

مدیرکل اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور گفت که 60درصد پناهندگان در ایران اسلامی با سواد شده اند که 48.5 درصد آنان دختران پناهنده بودند که این نوید فرهنگی خوبی است.