عوامل مختلفی روی شرایط کنونی صندوق‌ها تاثیرگذار بوده‌اند؛ از تغییرات جمعیتی و افزایش سن امید به زندگی گرفته تا کاهش سن بازنشستگی و افزایش تعداد گروه‌هایی که شامل بازنشستگی پیش از موعد می‌شوند. حالا مجموعه‌ای از عوامل، امکان حمایت از بازنشسته‌ها بدون مراجعه به بودجه دولتی را گرفته است. سمیرا اسماعیلی معتقد است: متاسفانه ما برخلاف کشور‌های دیگر که افزایش سن بازنشستگی را در دستور کار داشتند و به صورت تدریجی سن بازنشستگی افزایش داده‌اند، در مقابل سن بازنشستگی را کاهش داده‌ایم. اکبر شیرمحمدی هم می‌گوید: صندوق بازنشستگی دیگر صندوق بیمه‌ای نیست، صندوق بودجه‌ای است. ما فقط از بودجه عمومی دریافت می‌کنیم. کسوراتی هم که ماهانه می‌گیریم، از سال ۱۳۸۱ به بعد اصلا سرمایه‌گذاری نشده است. مجتبی قاسمی متذکر می‌شود: صندوق‌ها را تبدیل به حیات خلوت سیاستمداران کرده‌اند. سیاستمدار در بازار کار برای اشتغال کم می‌آورد، می‌آید بازنشستگی پیش از موعد می‌گذارد که اشتغال ایجاد کند و نرخ بیکاری را پایین آورد. نتوانسته‌اند اکوسیستم کلان را حل کنند و نرخ بیکاری را پایین آورند، گفته‌اند با ۲۰ سال سابقه خانه بروید و جوان‌ها جای شما بیایند. یعنی صندوق‌ها بار ناکارایی در بازار کار را هم به دوش کشیده‌اند.

یک ماه دیگر به ارائه بودجه سال آینده از سوی دولت سیزدهم به مجلس مانده است. این درحالی است که دولت‌ها همواره در سال‌های گذشته بیش از بودجه تخصیص یافته به بخش‌های مختلف، هزینه کرده‌اند که چنین موضوعی، بر کسری بودجه دولت و تبعات تورمی در کشور دامن زده است. برای بررسی هزینه‌های دولت، نه تنها باید آن چه که تحت عنوان بودجه دولت در قوانین بودجه سنواتی مطرح می‌شود را در نظر گرفت، بلکه باید به دو مفهوم دیگر، یعنی هزینه‌های خارج بودجه‌ای و مخارج فرابودجه‌ای نیز دقت داشت.

سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: با مصوبه امروز کمیسیون در جریان بررسی طرح انتقال سوابق بیمه‌ای بین صندوق‌های بازنشستگی افراد با سابقه حداقل ۱۰ سال می‌توانند بازنشست شوند.

مدیرعامل صندوق بیمه‌های اجتماعی روستاییان و عشایر گفت: مصوبه مجلس در مورد کاهش سن بازنشستگی روستاییان و عشایر ۲۷۰ میلیارد تومان برای صندوق هزینه خواهد داشت و مجبور می‌شویم نیمی از بودجه صندوق را صرف بازنشستگی کنیم.

حسن زاده با انتقاد از رویه کاهش سن بازنشستگی در ایران و بحران صندوق های بازنشستگی گفت: دوران بازنشستگی در کل دنیا حدود 15 سال از عمر افراد است اما با قوانینی که در ایران تصویب می شود ما عمر این دوره را تا 40 درصد از عمر افراد می رسانیم.